Bij ieder pijntje denk ik aan een erge ziekte
De vraag
Beste Gijs,
Ik heb in het verleden mensen die ik liefhad door ziekte verloren. Als ik hoor dat iemand een ziekte heeft, krijg ik spontaan dezelfde klachten. Heb ik een zwaar gevoel in mijn arm, dan gaat mijn alarm af en denk ik dat dit de voorbode is van een hartstilstand. Een pijntje in mijn rug zal wel kanker zijn – zo is het bij mijn oom ook ontdekt. En ga zo nog maar even door.
Als ik probeer te relativeren gaat het van kwaad naar erger. Ik wil hier zo ontzettend graag vanaf maar weet nog steeds niet hoe, en had mijn hoop echt op deze cursus gezet.
Vriendelijke groet,
Jolanda
Het advies
Beste Jolanda,
Een erg herkenbaar verhaal voor velen! Wat zou het toch fijn zijn als we al onze angsten weg zouden kunnen relativeren! En wat zou het toch fijn zijn om voor eens en voor altijd van die angst af te kunnen komen! En wat is de uiteindelijke, vervelende conclusie? Relativeren werkt niet, en vergroot je angst zelfs! Kennelijk wordt je angst dus groter naarmate je harder je best doet om er vanaf te komen.
Als je je hoop op deze cursus hebt gezet, dan is het dus een beetje de vraag waar je precies op hoopt. Als je hoopt dat je angst zal verdwijnen, of dat je door de training leert om je angst beter te kunnen bestrijden, dan kan het nog wel eens een lastig verhaal worden. Misschien begint het loslaten van je angst met het besef dat je je angst nooit kwijt zult raken. Dood en ziekte zijn namelijk (hoe vervelend ook) onlosmakelijk met het leven verbonden. Kennelijk is dit dus iets wat je niet kúnt vermijden of relativeren. Kennelijk is je angst dus voor een deel reëel en kun je maar het beste proberen om je angst wat meer ruimte te geven.
Stel jezelf daarbij de volgende vraag: Waarom zou je niet bang mogen zijn?
Als je begint met het structureel en actief toelaten van je angstgevoelens, wie weet hoef je er dan op den duur niet meer voor weg te lopen. Dit lijkt mij het ideale uitgangspunt om aan de training te beginnen. Succes!
Met vriendelijke groet,
Gijs
