Ik stal geld van mijn ouders – moet ik dat opbiechten?
De vraag
Sommige dingen dóe je gewoon niet. Geld stelen van je ouders, bijvoorbeeld. Maar toch heb ik het een tijdje gedaan. En niet alleen van mijn ouders, ook van mijn opa en oma. In totaal ongeveer tachtig euro. Elke keer als ik eraan terugdenk voel ik me heel schuldig en shit. Ik doe het al ruim zes maanden niet meer, maar toch.
Ik heb een keer aan mijn ouders opgebiecht dat ik vijf euro had gepakt – dat vonden ze niet fijn. Moet ik nu alsnog vertellen dat dat niet alles was? Dat er een langere periode was waarin ik geld stal van mijn eigen (groot)ouders? Ik denk dat ik dan alleen maar problemen creëer.
Het advies
Geld stelen (van ouders): het psychologische advies
Alles opbiechten is inderdaad een oplossing, dus eerlijk zeggen dat u in een bepaalde periode geld stal van uw ouders. Geef dan ook het geld terug; dan maakt u helemaal schoon schip. Een andere oplossing is helemaal niks vertellen – dan komen er geen problemen in de familie en uiteindelijk zal uw schuldgevoel langzaam wegebben. U merkte het al: ‘een beetje bekennen’ helpt niet tegen schuldgevoel.
Geld stelen (van ouders): de morele kant
Tot zover het psychologische antwoord; er is ook nog een morele kant aan uw probleem. Als u vindt dat bekennen uw morele plicht is, dan zult u alleen verlichting vinden door het op te biechten. U heeft veel geleerd: stelen lijkt makkelijk, maar het schuldgevoel is vreselijk.
Lees hier meer over omgaan met schuldgevoel
