Ze ziet me nog als een meisje
De vraag
Vaak als ik (30) bij mijn moeder ben, heb ik het gevoel dat zij in mij nog het meisje ziet dat ik vroeger was. Zoals ieder kind verlang ik naar erkenning van mijn ouders. Maar ze lijkt me niet goed te kennen en is soms verbaasd over hoe volwassen ik zaken aanpak. Hoe kan ik ervoor zorgen dat ze me meer waardeert om wie ik nu ben?
Het advies
Een mooie vraag, want inderdaad kun je als volwassen dochter veel doen aan de inhoudelijke relatie met je moeder. Het meest belangrijk is: zelf je moeder bijpraten en op de hoogte houden van de dingen die in jouw leven belangrijk zijn.
Een valkuil is wel dat jij onbewust nog denkt dat ze jou net zo goed zou moeten kennen als tien of vijftien jaar geleden, toen jullie waarschijnlijk nog bij elkaar woonden.
Mogelijk is dat ook een verlangen van jou, staat het voor jou voor erkenning. Maar dat is waarschijnlijk niet meer haalbaar.
Jouw moeder mist immers de praktijk van jouw leven van alledag, waarin ze kan gadeslaan hoe jij je leven leeft. Om jou nog echt te kunnen kennen en volgen, moet ze het van jouw informatie hebben.
Begin met vertellen wat je bezighoudt. Deel je vreugden en je zorgen. Je moeiten in keuzen maken. Je onzekerheden. Bevraag haar vervolgens op de dingen die jij daarop van haar wilt weten en horen. Als je graag haar goedkeuring hebt, vraag die dan. Je kunt zelfs vragen op wat van jou zij trots is.
