Werken aan relatie
De vraag
Beste Sybille,
Ik vraag me soms wel eens af in hoeverre je moet ‘werken’ aan een relatie. Wanneer is het goed en wanneer moet je er aan werken? Ik merk namelijk aan mezelf dat ik altijd aan een relatie blijf werken, zowel van mijn kant als zijn kant. Maar soms krijg ik wel eens het idee dat ik daarin dan misschien te veeleisend of perfectionistisch ben. Ik wil mensen niet het gevoel geven dat ze niets goed doen, en ik geef ook absoluut opbouwende kritiek en veel complimenten (ik ‘zeik” niets af), maar ik blijf altijd dingen zien die fijner en beter en ben bang daardoor de ander misschien te veel te pushen. Ik weet niet zo goed voor mezelf waar normaal die grens ligt of hoe je in een lange relatie daar het beste mee kan omgaan.
Heeft u advies?
S.
Het advies
Beste S.,
Ik ben van mening dat je in een goede relatie levenslang investeert, om elkaar op de hoogte te houden, om bij elkaar betrokken te zijn, om te delen, om mee te leven met elkaar, om elkaar te verrassen, om de balans van geven en nemen in evenwicht te houden. In die zin ‘blijf’ je dus aan je relatie ‘werken’, wat nodig is, anders groei je uit elkaar.
Wat ik verder opmaak uit je mail is dat je als het ware steeds op zoek gaat naar dingen/eigenschappen die niet helemaal goed gaan. Als je daarnaar zoekt, zul je ze ook altijd vinden! Je geeft opbouwende kritiek en complimenten, dat is absoluut een goede manier om je relatie positief te veranderen. Maar je beschrijft zelf dat je de lat wel erg hoog legt. Je vraagt je af of je niet te veel (kapot)analyseert. De vraag stellen, is hem eigenlijk al beantwoorden. Blijkbaar voel je zelf aan dat er wat scheef zit. Als je steeds over je eigen schouder meekijkt hoe jullie met elkaar omgaan, kan dat ten koste gaan van de spontaniteit en de intimiteit. Je kunt bijna niet samen genieten, die ‘beoordeler’ /’criticus’ is er steeds bij en er is altijd wel wat op- en aan- te merken.
Probeer een tussenweg te vinden. Kritisch zijn is heel goed, maar achterover leunen en samen genieten van het moment, samen te ontspannen zonder bijgedachten, is onontbeerlijk.
Sybille Labrijn
