Verbondenheid zichtbaar in hersenen
Wat kon je precies zien aan hun hersengolven?
Suzanne Dikker: ‘Bij leerlingen die zich met elkaar verbonden voelden, liep de hersenactiviteit tijdens de les meer synchroon.’
Wat betekent dat?
‘De gemeten hersengolven tonen de ritmische activiteit van grote groepen hersencellen. Dat ritme is afhankelijk van onze omgeving. Het brein volgt bijvoorbeeld nauwgezet het spraakritme van de docent – mits de leerling aandachtig luistert. En als jij tijdens een popconcert opgaat in een liedje, synchroniseren je hersengolven met anderen die ook aandachtig naar dat liedje luisteren.’
Die synchronisatie speelt ook een rol in sociaal gedrag?
‘Ja. Het maakt dat we in gelijke pas over straat lopen met mensen met wie we ons verbonden voelen, en ons spraakritme aan elkaar aanpassen. We lachen zelfs in hetzelfde ritme.’
Kun je die synchrone hersenactiviteit stimuleren?
‘Daar lijkt het wel op. Kinderen die voor de les twee minuten in stilte oogcontact maakten, lieten meer synchronisatie zien. Daarnaast hebben we een computerspelletje ontwikkeld dat feedback geeft over de mate van hersensynchronisatie. Die neurofeedback blijkt sociale aandacht te stimuleren. We testen nu of dat spelletje autistische kinderen kan motiveren hun aandacht te richten op hun sociale omgeving.’
