Zo bang om mijn gevoel te tonen
De vraag
Ik ben bang om mezelf te zijn en anderen te tonen wat ik voel. Als ik verdrietig of kwaad ben, maar ook als ik gelukkig of blij ben. Ik durf gewoon geen emotie te tonen.
Ik kan enorm emotioneel zijn, maar het is alsof mijn lijf alle emotie wil binnenhouden. Als het negatief is, word ik koud en hard. Dan sluit ik me helemaal af en krijg ik er geen woord meer uit. Ook niet als ik denk: ‘Zeg iets!’
Als het positieve emoties zijn, dan neutraliseer ik die. Ik wil leren hoe ik die dingen onder woorden kan brengen, hoe ik uit mijn eigen bunker kan ontsnappen. Bestaat daar een manier voor?
Het advies
Soms ligt aan een dergelijke ‘bevriezing’ een negatieve ervaring ten grondslag. In dat geval zul je beter gaan ‘voelen’ als je die ervaring hebt verwerkt. Maar het kan ook zijn dat je bent opgegroeid in een gezin waar geen emoties werden getoond (misschien wel omdat de andere gezinsleden veel minder temperamentvol waren dan jij). Zo leerde je van kinds af aan om alles binnen te houden. Je hebt dan tevéél zelfbeheersing.
Geen emotie kunnen tonen: zo doorbreek je dat
Ik heb twee adviezen voor je worsteling met geen emotie kunnen tonen.
- Uit je emoties tegenover jezelf, als je alleen bent. Neem de tijd om te voelen wat er in je omgaat en het onder woorden te brengen. Laat tranen of boosheid bewust bovenkomen. Lichamelijke ontspanning (een warm bad) en muziek kunnen hierbij helpen.
- Ga om met emotionele mensen; leer hoe prettig het is om samen boos of bang te zijn – al is het maar met een film op tv. En als de woorden niet komen, maak dan een gebaar. Als je beweegt, komt er makkelijker emotie los dan door stil te zitten (meer dansen of sporten misschien?).
Wees vooral niet te streng voor jezelf – daarin zit hem de kneep.
