Ik blijf bij mijn man omwille van de kinderen

Beste Sterre,
Je vraag is ingewikkeld omdat er geen eenduidig antwoord op is, dat heb je zelf ongetwijfeld ook gemerkt tijdens het piekeren over dit onderwerp. De afwegingen die je maakt zijn allemaal relevant en wegen allemaal zwaar. Misschien moet je je keuze dus niet maken op basis van dat soort afwegingen en meer denken vanuit je eigen levensgeluk.

Ik ben er zelf heilig van overtuigd dat het persoonlijke geluk van een ouder directe impact heeft op dat van zijn of haar kinderen. Als kind voelde ik altijd haarfijn aan wanneer het niet goed ging met mijn moeder, ook al zei ze niets en liet ze niets merken. Je kunt je dus afvragen of je kinderen niet ook nu al lijden onder jouw persoonlijke gebrek aan levensvreugde. Een ouder die zichzelf opoffert voor een paar jaar, offert dus misschien wel meer op dan alleen zijn eigen geluk. Het klinkt nobel, maar wie zegt dat je je kinderen op deze manier spaart?

Dit brengt me bij je vermijding. Het zou namelijk zomaar kunnen zijn dat het vooral je eigen angst is voor alle veranderingen die je in deze situatie houdt. Omdat een psycholoog dingen zegt die anderen niet durven te zeggen, doe ik dat bij deze.

Het is een taboe om te denken dat je het belang van je kinderen als argument gebruikt om zelf te kunnen blijven zitten waar je zit, uit angst voor al het gedoe en de onzekere toekomst die je dan tegemoet gaat. Toch zie je vaak dat ons hoofd dat soort argumenten (ik wil het mijn kinderen niet aandoen) gaat gebruiken om zelf te kunnen blijven vermijden. Je hoeft je kinderen niet voor je neer te zetten in deze discussie, je hebt gewoon ook een eigen belang, een eigen leven en recht op je eigen geluk.

Wees dus vooral eerlijk naar jezelf toe over wat jij wilt. Kinderen redden zich meestal wel (ongeacht de situatie), mits de ouders hen niet als schild gaan gebruiken. Als jij durft te kiezen voor wat jou echt gelukkig maakt, dan zullen ook je kinderen daar uiteindelijk het meeste profijt van hebben.

Groeten,
Gijs