Toen onze oude buurvrouw een envelop met geld door de brievenbus deed omdat mijn zoon (17) geslaagd was, kon ik hem er niet toe bewegen om haar persoonlijk te bedanken. Maar ook voor andere mensen die iets voor hem doen, zal hij nooit een kaartje of een bloemetje kopen. Hij lijkt alles als vanzelfsprekend te beschouwen. Is dat de tijdgeest? Of kan ik er iets aan doen?
Op deze leeftijd blinken jongeren vaak niet uit in attent zijn. En ja, het lijkt ook wel iets van deze tijd. Maar alvast een geruststelling: als je vanaf jonge leeftijd aandacht hebt besteed aan het bijbrengen van attent gedrag en dankbaarheid uiten, dan komt het waarschijnlijk uiteindelijk wel goed.
Wat je kunt doen, is blijven voorleven hoe je dankbaar en attent bent. Laat je zoon zien hoe een klein gebaar, zoals een bedankje, een groot verschil kan maken voor anderen of voor jezelf. Benoem dat ook.
Ga niet preken, maar zeg dat je snapt dat hij er niet echt zin in heeft of het lastig vindt. Maar wees ook duidelijk in gevallen zoals met de buurvrouw: je verwacht dat hij iets doet.
Je kunt het hem best wat makkelijker maken. Geef hem concrete voorbeelden van wat hij kan doen, leg een kaartje klaar of help hem bij het schrijven. Wil je – zoals bij de buurvrouw – echt dat er iets volgt, dan kun je zelf een bloemetje kopen en het hem laten brengen.
