Beste Bart,
Ik lig steeds in de clinch met mijn psychiater, met wie ik relatiegesprekken heb na het overspel van mijn man. Hij wil inhoudelijk iets overbrengen, maar bij mij roepen zijn woorden angst en wantrouwen op. Het lukt me dan niet meer om naar hem te luisteren.
Groeten van Perla
Beste Perla,
Allereerst ben ik dankbaar voor je vraag, ik waardeer je openheid en vertrouwen. Ik ben ook wat onzeker om over jouw situatie iets te zeggen, omdat ik zorgvuldig om wil gaan met wat er in je leeft (en dat vind ik moeilijk omdat ik weinig van je weet), tegelijkertijd wil ik jou toch ook laten proeven hoe een gesprek op basis van compassievol communiceren er uit kan zien.
Lees ik dat de gesprekken met jouw psychiater verwarring en pijn oproepen? En het nu extra pijnlijk voor je is, omdat je had gehoopt dat juist deze gesprekken je zouden helpen om te gaan met je gevoelens die zijn opgeroepen door het overspel? En zou je nu willen weten hoe je dit naar je psychiater duidelijk kan maken? Misschien heb je wat aan het onderstaande.
Ik denk dat het in jouw situatie belangrijk is om je gevoel maar vooral je behoefte kenbaar te maken en te eindigen met een verzoek dat leidt tot het vervullen van jouw behoefte. Je kunt als opening zoiets zeggen: ‘Ik ben onrustig (gevoel) en verlies mijn aandacht (behoefte) om naar je te luisteren, omdat er iets anders met me gebeurt in relatie tot jou. Zullen we daar eerst eens over praten?’ (verzoek)
Laten we ervan uitgaan dat hij dat wil en je vervolgt: ‘Ik voel me angstig (gevoel) omdat ik er graag op zou willen vertrouwen (behoefte) dat ik hier veilig ben, en de pijn kan delen die er in mij leeft. Zou je me willen terugvertellen wat je me nu hebt horen zeggen, zodat ik me gehoord voel?’ (verzoek in het hier en nu wat bijdraagt aan het vertrouwen wat je nodig hebt)
Wanneer hij antwoordt met: ‘Dus je vindt dat ik je niet begrijp?’ dan heb je nog niet je behoefte terug gehoord, alleen zijn gedachte. Maar je kunt je jezelf nogmaals uiten: ‘Ik probeer te zeggen dat ik wil vertrouwen dat u hoort hoe pijnlijk het voor mij is, en dat ik dat onvoorwaardelijk kan delen. Begrijp je?’
Als hij dan zegt: ‘Je zegt dat je angst voelt, en erop wil vertrouwen dat er aandacht is voor wat er dit moment in jou leeft?’ Dan heeft zich echt ingeleefd, en dat ook naar jou laten zien.
Sterkte en succes!
Hartelijke groet, Bart Landstra
