In korte tijd zijn collega’s met wie ik jarenlang prettig samenwerkte weggegaan. Er kwamen collega’s voor in de plaats die vijftien tot twintig jaar jonger zijn dan ik. Zij zijn erg op elkaar gericht en gaan ook privé intensief met elkaar om. Ik voel me opeens eenzaam en buitengesloten, ook op professioneel vlak, en ga met aanzienlijk minder plezier naar mijn werk. Moet ik me er maar bij neerleggen?
Wat jammer dat je team zo veranderd is dat je je er niet meer thuisvoelt. Dat doet wat met je gevoel van belonging (erbij horen) en je zelfvertrouwen. Maar voor een goede klik of samenwerking hoeft leeftijdsverschil geen issue te zijn.
Mijn ervaring in de trainingsgroepen die ik begeleid, is dat jong en oud elkaar erg kunnen inspireren. Jij met je bak ervaring, zij met frisse nieuwe ideeën.
Je nieuwe collega’s sluiten je waarschijnlijk niet bewust buiten en denken wellicht dat jij geen zin hebt om met die ‘jonkies’ om te gaan. Trek de stoute schoenen aan en zeg dat het je gezellig lijkt om mee te gaan als ze iets met elkaar gaan drinken of stel zelf een vrijdagmiddagborrel voor.
Als je je nog iets kwetsbaarder durft op te stellen, kun je het openlijk bespreken. Benader het positief. Geef aan dat je hun onderlinge sterke band mooi vindt en dat je daar graag onderdeel van wilt uitmaken. Met je openheid zul je een inspiratie zijn voor je collega’s.
