Ik (man) ben zeven jaar geleden gescheiden. Mijn dochter (12) wil me niet meer zien; ze reageert nooit op mijn berichtjes via mail, sms en dergelijke. Ik vrees dat ik niet méér kan doen dan me erbij neerleggen, in de hoop dat ze over enkele jaren inziet dat ze fout was en dan een band wil opbouwen. Maar ik vrees dat ik niet op veel sympathie kan rekenen; mijn ex praat vermoedelijk weinig positief over me. Hoe gaan andere afgewezen ouders hiermee om?
Ik denk niet dat uw dochter ‘fout zit’, zoals u schrijft. De kans is groot dat ze inmiddels geen objectief beeld meer van u heeft en dat ze aanvoelt dat ze thuis heisa krijgt als ze contact zou leggen. Het is wijs dat u probeert zich bij haar wens neer te leggen.
Zijn er mensen in de familie die willen helpen? Misschien kunnen ze niet het contact herstellen, maar het zou al fijn zijn als uw dochter af en toe iets aardigs over u hoorde. Blijf gewoon doorgaan met uw dochter regelmatig een berichtje te sturen. Vertel hoe het u gaat, met een foto of een herinnering aan vroeger. Laat merken dat u haar als dochter blijft zien en dat u hoopt dat jullie elkaar in de toekomst weer zullen ontmoeten.
Contact met lotgenoten zal u zeker goed doen. Ik ken geen landelijk netwerk hiervoor, maar plaatselijke groepen kunt u vinden via Korrelatie (0900-1450). Ik hoop dat u hierover ooit gewoon met uw ex kunt praten, als haar boosheid wat is bedaard. Dat zou voor uw dochter het fijnste zijn.
