Ik ga huilen als ik zeg wat me dwars zit
De vraag
Als ik met mijn leidinggevende wil bespreken wat niet goed gaat, kom ik niet goed uit mijn woorden. De ene keer ga ik huilen, de andere keer word ik boos. Het lukt me gewoon niet om op een rustige manier te bespreken wat me dwars zit. Ik snap niet waarom niet.
Mijn baas is een aardige man, maar hij vindt het wel vervelend als ik boos word. Ik zeg daarom vaak maar niks, maar op een gegeven moment moet ik het toch zeggen. Ik vind het ook vervelend als ik ga huilen, dan voel ik me vernederd. Ik ben 35, ik zou dingen die me dwars zitten toch inmiddels gewoon moeten kunnen zeggen? Heb je advies hoe ik het beste dit soort gesprekken kan voeren, zonder overmand te worden door emoties?
Het advies
Dat je zo emotioneel wordt heeft er waarschijnlijk mee te maken dat je voor jezelf de spanning opschroeft. Eerst vermijd je het om iets te zeggen en ondertussen bouwt de spanning en onvrede zich op. Op een gegeven moment barst dan de bom.
Nu hoef je ook niet bij elk wissewasje aan de bel te trekken, dus het is prima om eerst onvrede bij jezelf te constateren en daar niet meteen iets mee te doen. Merk je echter dat de onvrede niet weggaat, schrijf dan op wat er aan de hand is. Wat zit je dwars, wat vind je, wat voel je en wat zou je graag willen dat er gebeurt?
Op die manier kom je meer boven de situatie te staan: je creëert wat emotionele afstand tot de situatie waardoor je beter in staat bent om op een effectieve manier te zeggen wat je dwarszit. Oefen desnoods het gesprek van tevoren. Ook dat helpt om meer grip te krijgen op de situatie. Je bent tenslotte niet je gevoelens, je hebt ze alleen.
