Die verkrachting speelt weer op
De vraag
Beste Jolet
Ik ben een dolgelukkige moeder van twee kinderen. Op jonge leeftijd ben ik verkracht. Meestal kan ik daar redelijk mee omgaan, alleen heb ik er moeite mee als de oudste mijn benen vastklampt bij angst of verdriet. Dan klap ik finaal dicht en begin ik zelf in paniek te raken. Ik kan haar dan niet goed helpen en word uit frustratie boos. Daarover voel ik me dan heel schuldig, vooral omdat ik weet hoe het is om bang te zijn als niemand je helpt. Wat kan ik hieraan doen?
Het advies
Antwoord van Jolet:
Het gebeurt vaker dat het ouderschap oude kindergevoelens doet oplaaien. Door de liefde voor uw kinderen komt ook uw eigen ‘kind’ weer naar boven. U bent wellicht geneigd om de paniek weg te duwen. Mischien helpt het om dat eens niet te doen. Komt er zo’n paniekaanval (en is er iemand anders voor de kinderen in de buurt), ga dan eens op een stil plekje zitten om te voelen wat er in u omgaat. U bent nu een volwassen vrouw die heel goed weet wat een klein, bang meisje nodig heeft. Probeer om in gedachten dit kleine meisje in uzelf uit haar paniek te halen. Neem haar in bescherming. Het helpt misschien als u hierbij zachtjes tegen uzelf praat. Dit meisje zal altijd bij u blijven – moedert u maar een beetje over haar. Het kan ook helpen om hardop tegen uzelf te zeggen: ‘Nu ben ik volwassen, nu is alles anders.’ Op www.interapy.nl is een goede e-mailtherapie voor onverwerkte trauma’s. In veel ggz-instellingen kunt u deelnemen aan een groep voor mensen met dit soort ervaringen. Gun uzelf alstublieft alle hulp die u nodig heeft – dat zal u en uw kinderen goed doen.
Elke maand behandelt psycholoog Jolet Plomp persoonlijke lezersvragen. Deze vraag is gepubliceerd in Psychologie Magazine, september 2007
