Heimwee naar de bergen
De vraag
Beste Jolet,
Ik ben opgegroeid met de bergen: met mijn ouders ging ik er elk jaar drie weken heen. Vlak voordat ik mijn vriendin ontmoette, had ik plannen voor emigratie naar Oostenrijk, want ik voel me in de bergen altijd happy. Nu ben ik getrouwd, ik heb een lief zoontje van drie en we gaan om het jaar op vakantie naar Oostenrijk. Ik heb erg vaak last van heimwee naar de bergen. Dat geeft me soms echt verdriet.
Mijn vrouw weet het, maar ze houdt te veel van Nederland om weg te gaan. Dat wil ik accepteren, maar hoe? Het verdriet, het enorme gemis, komt steeds weer terug. Zonder haar en mijn zoontje daarheen gaan is ondenkbaar; daarvoor hou ik te veel van ze. Ik snap ik niet waarom ik die droom niet naast me kan neerleggen. Hoe kan ik de huidige situatie accepteren?
Het advies
Beste,
Die Oostenrijkse bergen hebben wel een heel speciale betekenis voor u gekregen. Waarvoor hebt u ze nodig? Als u dat weet, dan weet u welk probleem u moet oplossen om rust te krijgen. Beleeft u daar een speciaal gevoel van vrijheid? Is het de kick van het gevaar? Of verlangt u terug naar uw onbekommerde jeugd? Welk aspect van uzelf komt juist in de bergen tot zijn recht?
Als u dat uitzoekt, dan kunt u uitproberen op welke manier die specifieke kant van uzelf in Nederland aan zijn trekken kan komen – in een baan of hobby, of misschien in de omgang met mensen. Ik hoop dat u in Nederland een psychologisch equivalent voor de bergen kunt vinden. Het is echter mogelijk dat die bergen behoren bij de jeugd die definitief achter u ligt, nu u een gezin hebt.
vriendelijke groet,
Jolet Plomp
