Jean-Pierre van de Ven: ‘Jullie hebben een villa en drie auto’s, maar dat is nog geen relatie’

Relatietherapeut Jean-Pierre van de Ven geeft elke maand een inkijkje in zijn praktijk.

Het is een wonder dat ze naast elkaar op mijn bank zitten. Eric werkt twaalf uur per dag als accountant, Christien is vaak op reis voor haar bedrijf. ‘Herkennen jullie elkaar nog wel?’ vraag ik. Niemand lacht.

Sinds een half jaar slapen ze niet meer samen. ‘Chris heeft me het echtelijk bed uitgegooid,’ zegt Eric, ‘omdat het volgens haar mijn schuld is dat we geen kinderen hebben.’

‘Dat is ook zo. Elke keer dat we over kinderen spraken zei je dat het je niets kon schelen. Dat is toch geen manier om aan een gezin te beginnen?’

‘Ja, en daardoor voel ik dus dat ik het allemaal alleen moet doen. Zoals ik altijd alles alleen moet doen in ons huwelijk.’ Christien doet haar armen over elkaar.

‘Ik voel dat ik het alleen moet doen. Zoals ik altijd alles alleen moet doen in ons huwelijk’

‘Tja, als je me het bed uitschopt…’ pruttelt Eric.

‘Dit gesprek hebben jullie niet voor de eerste keer, hè?’ zeg ik. ‘Het klinkt als een grijsgedraaide plaat. Als een pingpongwedstrijd. Jij zei, nee jij zei. Mijn god, wat saai. Hoe vaak gebeurt dit?’

‘Elke dag?’ zegt Christien.

‘Elke dag, die is goed,’ zegt Eric. ‘Ik zie je drie keer per maand. Je zit altijd in Vietnam, India, Amerika. God weet wat je allemaal doet.’

‘Ik heb een business te runnen, ja? Ik ben niet degene die de hele dag naar cijfertjes op een scherm zit te turen.’

‘O, wat erg dat ik hard werk. O, wat erg dat ik alles betaal.’

Tot mijn verbazing zwijgt Christien. Ze kijkt me aan. ‘Het is waar, hij is een prima kostwinner en we leven er goed van.’

Eric kijkt neutraal voor zich uit nu, bescheiden. Christien vervolgt: ‘Maar ik wil niet langer afhankelijk zijn van hem. Daarom heb ik mijn bedrijf. Ik kan er bijna van leven. Volgend jaar misschien.’

‘Het is waar, hij is een prima kostwinner en we leven er goed van’

‘Dat zeg je al jaren,’ zegt Eric. Christien wil protesteren maar Eric zegt sussend: ‘En dat is prima. Doe je ding. Van mijn geld. Ons geld. Wees blij, ontwikkel jezelf. Heb ik dat ooit tegengehouden?’

Christien ontspant. ‘Nee.’

We bespreken andere problemen. Eric heeft ruzie met een baas, Christien blowt te veel. ‘Maar als ik het goed begrijp,’ zeg ik ten slotte, ‘gaat het vooral om kinderen nu. Kinderen krijgen.’ Ik schiet in de lach. ‘Hoe gaan jullie dat ooit voor elkaar krijgen als jullie nooit in hetzelfde bed liggen?’ Niemand lacht.

‘En daar gaat het ook niet echt om,’ vervolg ik. ‘Weet je waar het wel om gaat?’ Ze staren me aan. ‘Jullie hebben niets samen. Jullie hebben een villa, een volle ijskast en drie auto’s. Maar dat is nog geen relatie. Wíllen jullie eigenlijk wel samen zijn?’

Ze kijken naar elkaar. Christien spreekt het eerst. ‘Daarom zijn we hier. Om die vraag te beantwoorden.’

Lees ook: De 7 liefdesvalkuilen – en hoe je daar weer ongeschonden uitkomt