Column Jean-Pierre van de Ven: Gek op je ex
Tijdens het gesprek noemt Ellen haar man nooit haar man. Ze zegt ‘de man met wie ik nu niet samenwoon’, of ‘mijn ex, nou ja zoiets’, of ‘mijn voormalige ex’.
Sinds een maand of zes wonen ze apart. De man met wie ze nu niet samenwoont is verhuisd naar een verdieping in de buurt. Handig voor de kids, dachten ze. En het bleek handig voor henzelf.
Sinds een maand of drie zoeken ze elkaar namelijk steeds vaker weer op. De seks is geweldig. Ze hebben diepgaande gesprekken. Maar de hechting is een dingetje.
Dat van die hechting heeft Ellen uit het boek van Sue Johnson, Houd me vast. Ze zegt: ‘Ik stalk hem bijna. De hele dag zit ik te appen en als hij niet meteen reageert denk ik: zie je wel, hij is toch weer met die ander. Ik ben aan het controleren, aan het claimen. Ik ben dus angstig gehecht.’
‘Voordat jullie uit elkaar gingen was je helemaal niet zo angstig,’ zeg ik.
‘Je bedoelt omdat ik zelf vreemdging? Tja.’ Ellen kijkt naar buiten. ‘Dat was… niet oké. En ik was een bitch. Altijd boos. Mijn ex, of zoiets, zegt dat hij nog steeds bang is voor mijn boze buien. Hij loopt op eieren, zegt hij.’
‘Want je bent nog boos?’
‘Nee, eerder bang. Hij heeft het dan wel een soort van half uitgemaakt met dat mens en we hebben het gezellig samen, maar ik voel dat hij toch nog ver van me af staat. Alsof hij ’m elk moment weer kan smeren. Begrijp je?’
‘Nee, ik begrijp er niets van,’ zeg ik. ‘Eerst ging jij jarenlang vreemd. Dat kwam uit. Nu gaat hij vreemd. En jij ook nog steeds. En jullie gaan vreemd met elkaar ten opzichte van jullie nieuwe scharrels. Wat moet ik daar aan begrijpen?’
‘Dat ik… tja. Ik ben gek op m’n ex.’
‘Maar je maakt het niet uit met je – ja, hoe moet ik die noemen? Je vriend?’ Ellen trekt een vies gezicht.
‘Nee, gadver. Scharrel is beter. Neukmaatje.’
‘Oké, laat ik het dan zo zeggen. Je hebt met niemand een hele relatie, je hebt twee halve relaties. Over hechting gesproken.’
Dat emotioneert haar. Ellen pulkt aan haar tas, die naast haar op de bank staat. Om het goed te maken zeg ik: ‘Je hebt wel door dat jouw boosheid richting je ex-of-zoiets in feite angst is. Dat is een goed inzicht. Waar ben je bang voor?’
‘Afwijzing!’ Ze roept het bijna. ‘Ik ben bang dat hij bij me weggaat en daarom word ik boos op hem. Daarom ga ik vreemd. Daarom drink ik te veel. Begrijp jij het?’
Dat begrijp ik, maar ik hoef nu even niets te zeggen. Ellen weet ook zo wel dat het soms ingewikkeld is om van iemand te houden. Om gek te zijn op een man met wie je nu niet samenwoont.
