Ik (55) ben als jongetje seksueel misbruikt en was op mijn 11e al seksueel actief. Later heb ik veel relaties gehad, losse contacten en ik bezocht rond mijn 20e ook prostituees. Mijn vrouw weet daarvan en maakt er geen probleem van. Maar de laatste tijd voel ik mij hier opeens schuldig over en heb ik enorme spijt. Waarom voelt het opeens zo fout?
Dit is wat trauma kan doen. Voor je de kans kreeg je eigen seksualiteit te ontwikkelen, werd die door de dader ge- en vervormd. Er is daar een associatie gelegd tussen seks en heftige, verwarrende sensaties.
Die heftigheid uitte zich in een grote seksuele interesse als jongen en jongeman. Die jongeman voelde seksueel verlangen en seksuele spanning, zoals zoveel jonge mensen, maar onderliggend en waarschijnlijk onbewust, was de heftigheid van jouw verlangen ook een erfenis van het jonge misbruik.
Na decennia van rust popt de oude associatie opeens weer op: seks en heftige sensaties – die je nu ervaart als spijt – gaan nog steeds samen. Daar spreekt nog altijd dezelfde onderliggende erfenis.
Je gedachten en vragen worden makkelijker te dragen als je beter begrijpt dat je zelfverwijt mede door die nare ervaring wordt gevoed. Dat jongetje en die tiener die geen kant op kon met zijn gevoelens verdienen jouw compassie.
Praten met geliefden of een professional kan helpen, en als je een lezer bent: denk eens aan het boek Traumasporen, van psychiater Bessel van der Kolk.
