Moeizame relatie met mijn zus
Sinds twee jaar is het contact met mijn zus verbroken. De relatie stond eigenlijk altijd onder spanning: hij had geen enkele diepgang of gemeenschappelijke activiteiten. Ook was er van haar kant geen toenadering om bepaalde familiefuncties, zoals peetoom, getuige etc., met mij te delen. Het allergrootste probleem is haar man, mijn zwager. Hij heeft maagzuur en hartkloppingen bij de gedachte ik mogelijk één euro meer in mijn broekzak heb dan hij: jaloezie, afgunst!
Mijn (jongste) zus was vroeger het lieve meisje bij wie alles lukte wat bij mij mislukte. En nu het mij in hun ogen goed gaat en ik ‘drijf op geluk’ zakt zij door het ijs. Mijn zus is jaloers op mij. Ik ben de irritante geluksbroer. Ze heeft officieel duidelijk aangegeven dat ze geen contact meer met mij wil. Met als enige reden: ze vindt me irritant.
Een gesprek gaat ze totaal uit de weg, en ik inmiddels ook. Het gevoel is goed zo: wat er niet is, is er niet…. Ik heb grotendeels rust gevonden bij deze gedachte, maar vraag me toch nog dit af. Is er überhaupt een verandering van haar te verwachten, als haar karakter (en dat van mijn zwager) vol afgunst en jaloezie zit? Moet ik iets doen, anders dan gelaten afwachten en geen verwachtingen meer koesteren?
Ik heb het eigenlijk al opgegeven ook. Er is geen basis van vroeger uit; we deden weinig of niets samen. Ze is vijf jaar jonger – nu zijn we beiden vijftigers. Maar juist nu we volwassen zijn is mijn zus jaloers op mij.
