Mijn man en ik gunnen elkaar niets
Goedemorgen mevrouw Bolck,
Mijn man en ik zijn 9 jaar samen en hebben twee kinderen (een van 3 en een van 2 maanden). Wij zitten in een negatieve spiraal en het lukt ons niet om die te doorbreken. Het lijkt alsof we elkaar niets gunnen. We zijn constant bezig met het opmaken van een denkbeeldige balans, alles wordt afgewogen en op de plus- of de minrekening gezet. Zelfs een kopje koffie zetten moet beloond worden met een tegenprestatie.
We beseffen het allebei heel goed, maar weten niet hoe we dit moeten doorbreken. Het lijkt erop alsof we allebei vechten voor onszelf. “Als ik niet voor mezelf opkom dan doet niemand het.” Onze dochter van 3 heeft er erg veel last van, en dat maakt het des te schrijnender. Zij pakt vaak dingen af van mijn man (bijvoorbeeld een tijdschrift) en zegt dan ‘nee mama wil dat hebben’. Ze geeft het daarna aan mij: ‘kijk mama voor jou’. Alsof zij voelt dat ik denk dat ik niet voldoende voor mezelf opkom.
Als ik alleen thuis ben met de kinderen, gaat alles goed. Maar zodra mijn man thuiskomt en achter de pc of een boek duikt, word ik giftig. Ik heb liever dat hij er niet is. Toch willen we elkaar echt niet kwijt. Wat een rare paradox hè.
Vriendelijke groet, Sandra
Beste Sandra,
Uit je verhaal begrijp ik dat het momenteel voor jullie vooral voelt alsof jullie je in een strijd om erkenning bevinden en recht tegenover elkaar staan. Je dochter voelt dit natuurlijk ook en probeert ook haar plekje te vinden en op zoek te gaan naar een balans. Jullie willen niet zonder elkaar maar het voelt even of met elkaar ook niet veel goeds doet.
Als je 10 jaar bij elkaar bent gebeurt er veel in je relatie en persoonlijk leven en dat moet je niet onderschatten. Jullie hebben twee kleine kinderen die natuurlijk veel zorg verdienen maar vergeet elkaar (en jezelf) niet in dit stuk!
Ik zie vaak dat dit ook tegelijkertijd een bron van de ergernissen is: het tekort komen in je eigen behoeftes en niet weten hoe dit op te lossen zonder dat je gezin hieronder leidt en zonder schuldgevoel. Je doet allebei je best maar loopt ook op je tandvlees door alle veranderingen in je leven een vorm te geven (werk, sociaal, kinderen, relatie, vrienden en hobby’s).
Vaak merk je dat er een grote behoefte is aan erkenning die nodig is om het vol te houden. Je zoekt dit bij je partner, die in hetzelfde schuitje zit. Zo komen jullie in een cirkel terecht waar je precies het tegenovergestelde krijgt als je nodig hebt,… afwijzing, frustratie en ‘ja en ik dan…?’
Het is ook logisch dat je momenteel de aanwezigheid van je man als belastend ervaart omdat je erg behoefte lijkt te hebben aan steun die hij je momenteel niet lijkt te kunnen geven. Het voelt dan alsof hij dit in je gezicht wrijft… een soort lekkermakertje wat je niet krijgt. Je ziet het, het is dichtbij, maar je krijgt het niet en dat maakt je boos en gefrustreerd omdat je het gemis meer voelt dan als hij er niet is.
Je dochter neemt het voor jou op omdat jij voor haar de veilige basis biedt door de verdeling van de zorg. Het kan wel helpen als je man wat meer alleen met haar gaat doen om zo ook meer balans in die relatie te krijgen. Het is belangrijk een open gesprek te kunnen hebben waar je de balans opmaakt op een andere manier. Hiermee bedoel ik dat je zonder munitie het gesprek ingaat en echt kan horen hoe de ander het ervaart. Het kan zijn dat jij hem kunt helpen met iets dat hem erg zwaar valt en voor jou iets kleins is en andersom. Je gaat als het ware als een team je taken opnieuw bekijken en bespreken hoe je het nu ervaart.
Durf ook kwetsbaar te zijn en echt te vragen waar je behoefte aan hebt, als partner. Ga op zoek naar die intimiteit. Je kunt dan meer van elkaar hebben en hebt ook meer oog voor elkaar. Hopelijk kunnen jullie tot een gesprek komen en elkaar weer echt als partner gaan horen en weer zien als diegene waar je verliefd op werd!
Het allerbeste gewenst,
Jeannette Bolck
- Psycholoog Jeannette Bolck startte in 2003 samen met kinderpsycholoog Sabijn Arts haar eigen praktijk. In haar praktijk ziet ze ook veel Engelstaligen en gemengde stellen. Inmiddels zie ik in mijn praktijk veel stellen en individuen en ook soms in groepen die kampen met allerlei issues die te maken hebben met de levensfase waar ze veelal inzitten (30-40 jaar), keuzes carrière en gezin, single of niet etc..
Neem een kijkje op haar site: www.therapeutenartsbolck.nl
