Ik word steeds somberder
De vraag
Beste Jolet,
Ik (vrouw van 60) denk steeds somberder over de toekomst. Het begon nadat mijn vader en schoonouders overleden en mijn man en ik gingen behoren tot de oudste generatie in de familie. Mijn moeder heeft de ziekte van Alzheimer en is al acht jaar geestelijk afwezig. Mijn somberheid is erger geworden sinds ik heb afgesproken dat ik over tweeënhalf jaar met pensioen ga. Ik besteed (te) veel aandacht aan mijn conditie en uiterlijk, en door de ziekte van mijn moeder neem ik iedere vergeetachtigheid met een vergrootglas waar. Mijn werk in het onderwijs stimuleert me niet meer. Ik word gerespecteerd en krijg veel positieve feedback, maar als ik nieuwe uitdagingen moet aangaan voel ik een grote vermoeidheid over me komen.
Het advies
Antwoord van Jolet
Uw leven is vol met ingrijpende gebeurtenissen: een geestelijk afwezige moeder, het overlijden van (schoon)ouders, het vaststellen van een pensioendatum en het bereiken van de leeftijd van 60 jaar. Bovendien merkt u dat uw lichaam geen twintig meer is. Dat zijn ingrijpende zaken; de verwerking ervan verdient veel aandacht. U beschrijft de ouderdom als iets dat niet mag bestaan. Maar hoort de neergang aan het eind niet net zo bij ons leven als de afhankelijkheid aan het begin?
Misschien helpt het te bedenken dat er voordelen zitten aan de opvolging van de generaties. Er staan jonge mensen klaar die het een uitdaging vinden om de problemen en vernieuwingen in het onderwijs op te pakken. U mag volstaan met tevreden terugkijken op de bijdrage die u hebt geleverd. Nog één vraag: als u 80 bent en terugkijkt op uw leven nu, wat wilt u dan zien? U kunt alles nog; is het geen goed idee om daarvan te gaan genieten?
vriendelijke groet,
Jolet Plomp
