Ik praat hardop tegen mezelf
De vraag
Beste Jolet
Ik functioneer goed, heb een lieve man, goede opleiding en baan. Maar ik heb een ‘gekke’ eigenschap: als ik alleen thuis ben, praat ik tegen mezelf. Het is een manier om dingen die me bezighouden, op een rijtje te zetten. Mensen zeggen dat je niet normaal bent als je hardop tegen jezelf praat.
Misschien klopt dat: ik heb een erg moeilijke jeugd gehad en moest altijd mijn eigen ouder spelen, omdat mijn eigen ouders dat niet konden en er geweld en stress was. En nu is onlangs onze baby overleden. Soms denk ik dat hardop praten een manier is om stress te ontladen, mezelf gerust te stellen. Moet ik ermee stoppen?
Het advies
Antwoord van Jolet
Hardop gedachten en gevoelens formuleren kan een heel goede manier zijn om moeilijke beslissingen te nemen of troost te vinden. Als kind hebt u daar vast ook profijt van gehad. Wie hardop praat, maakt zijn zinnen net iets verder af dan wie alleen nadenkt – ook schrijven heeft dat effect – waardoor gedachten en gevoelens bewuster worden. Gewoon blijven doen dus; vooral nu u zo’n zwaar verlies te verwerken hebt. (Kijk wel even of er geen andere mensen in de buurt zijn.)
Zeg niet alleen ‘opvoedende’, rationele dingen tegen uzelf, maar geef alles wat in u leeft een stem, ook gevoelens en verlangens. De therapie die hierop gebaseerd is heet Voice Dialogue. Een goed boek hierover is Ik (k)en mijn ikken, van Karin Brugman e.a. (Thema). U zult zichzelf er vast in herkennen.
vriendelijke groet,
Jolet Plomp
