Ik heb zo’n oppervlakkige band met mijn vader
De vraag
Beste Jolet,
Sinds kort besef ik pas goed dat het contact met mijn vader (83) eigenlijk altijd heeft bestaan uit koetjes en kalfjes. Hij kan niet echt naar me luisteren; daardoor is zelfs een telefoongesprek met hem al slopend. Hij wil me graag zien en vraagt – zeurt – of ik weer eens langskom.
Hij woont op twee uur reisafstand en ik kan het niet opbrengen om een afspraak te maken. Ik heb al wel eerder voorzichtig gezegd wat me hindert. Hij probeerde te veranderen, maar dat kan hij blijkbaar niet.
Het advies
Antwoord van Jolet
Het is wijs dat u inziet dat uw oude vader niet meer zal veranderen. U kunt alleen verlichting vinden als u erin slaagt om zelf uw verwachtingen bij te stellen. Hoe kan een bezoek aan uw vader toch de moeite waard worden? U zou samen iets kunnen ondernemen – thuis een spel spelen, een stukje lopen of een tochtje met de auto maken. U kunt hem ook vragen stellen over het verleden (nu het nog kan). Waarschijnlijk zal uw vader makkelijker praten over feiten dan over gevoelens, als ik uw mail goed begrijp.
Ik proef uit uw woorden dat u al uw hele leven iets mist in het contact met uw vader. Met dat gemis, en uw verdriet erover, kan hij u helaas niet helpen. Het zal u helpen om hierover te schrijven. Kijk dan naar het hele gezin. Misschien was uw moeder zo dominant dat uw vader de passieve rol kreeg? Hoe gingen de gezinsleden met elkaar om en hoe ervoer u dat als kind? Zie het als een afscheidsbrief aan uw jeugd. Beschrijven kan opluchten.
Vriendelijke groet,
Jolet Plomp
