Ik ben een student van 20 en ik wil supergraag uit huis. Alleen durf ik dat niet aan mijn moeder te vertellen. Ze zal het helemaal niet leuk vinden, want ik ben haar steun en toeverlaat. Ik voel me verantwoordelijk voor haar geluk. Ik mag wel heel veel dingen, maar op andere momenten claimt ze me. Ik voel me niet echt ‘vrij’ thuis. Hoe moet ik hiermee omgaan zonder haar pijn te doen?
Alleen wonen lijkt mij een heel natuurlijke wens voor iemand van 20, mits u dat financieel kunt natuurlijk. Uw moeder weet ook best dat dit eraan zit te komen. Ik zou zeggen: vooruit met de geit, gewoon vertellen!
Als u het moeilijk vindt om erover te beginnen, leg dan een briefje op tafel: vanavond wil ik graag met je praten over mijn wens om op mezelf te gaan wonen. Dan is dat alvast gezegd. Het zal voor u allebei een grote verandering zijn, maar u verdwijnt toch niet uit elkaars leven? Elke ouder van wie de kinderen uitvliegen moet daaraan zien te wennen. Daar hebben dochters geen schuld aan. Misschien kunt u de overgang vergemakkelijken door op een vaste dag bij haar te gaan eten.
