Hoe kan ik op een gezonde manier mijn ervaringen over de scheiding, alweer acht jaar geleden, bespreken met mijn kinderen (14, 17 en 18 jaar)? In hoeverre is het gepast om mijn emoties en meningen over hun keuzes richting hun vader te delen? Ik wil hen niet belasten of beïnvloeden in hun relatie met hem, maar voel wel de behoefte om eerlijk te zijn over mijn eigen gevoelens.
Roxane Warring, systeemtherapeut: ‘Wat mooi dat je deze vraag stelt en zo zorgvuldig zoekt naar wat goed is voor je kinderen. Als psycholoog én vanuit eigen ervaringen als kind weet ik dat de balans die je zoekt een flinterdunne lijn kan zijn: je gaat er al snel (onbedoeld) overheen. Jouw pijn en verdriet mogen zichtbaar zijn, maar het is belangrijk dat je ze zelf blijft dragen. Wanneer kinderen ook jouw emoties moeten dragen, verkleint hun ruimte voor eigen gevoelens. Ik merk bij mezelf een nieuwsgierigheid naar de timing van je vraag: zijn er nu andere dingen die je wilt delen? Of vragen je kinderen meer openheid? Stem af op hen: hebben ze vragen? Wat vinden zij prettig om te weten? Op hun leeftijd kunnen ze dat vaak al goed aangeven. Soms kan het makkelijker voor hen zijn om via appberichten te communiceren. Misschien willen ze er ook over praten met iemand anders, iemand die jouw perspectief deels kan meenemen. Bedenk wat jij hoopt dat je kinderen meenemen uit gesprekken over de scheiding. Dat helpt om je boodschap gericht en zorgvuldig te houden. Zorg daarnaast goed voor jezelf. Praat met naasten of een professional en schrijf je gevoelens van je af. Zo kun je er zijn op een manier die hen ondersteunt.’
Sophie Mulder, pedagoog: ‘Als ouder mag je zeker je emoties rondom de scheiding laten zien – ook jaren later nog. Maar het is belangrijk om jezelf daarin te begrenzen richting je (volwassen) kinderen. Kinderen gaan al snel voor hun verdrietige of boze ouder zorgen. Daardoor onderdrukken ze hun eigen emoties en behoeften en dragen ze een verantwoordelijkheid die hen emotioneel kan overbelasten. Vaak komen ze in een loyaliteitsconflict terecht. Ze voelen zich innerlijk verscheurd, omdat ze trouw willen zijn aan beide ouders, maar het idee hebben dat dat niet kan zonder een ouder tekort te doen. Besef dat het DNA van je kind voor de helft uit jouw erfelijk materiaal bestaat en voor de helft uit dat van je ex-partner. Negatieve oordelen over die andere ouder doen je kind dus ook pijn. Als je je emoties deelt met je kinderen, benoem dan altijd dat ze nooit tussen jullie hoeven te kiezen en dat jij voor jezelf kunt zorgen. Een belangrijke vraag die je jezelf kunt stellen is wat jij nu nodig hebt. Is dat bijvoorbeeld erkenning voor je emoties, kijk dan of er volwassenen zijn met wie je die kunt delen.’
