Wat vertel ik mijn dochter?
De vraag
Beste Jolet,
Ik ben een alleenstaande moeder van een dochter van drie. Ze is geboren uit een korte, heftige relatie met veel ruzie en verdriet. Ik ben weggegaan toen mijn dochter vijf maanden was. Hij heeft zijn dochter in de afgelopen drie jaar slechts een paar keer gezien. Hij toont geen interesse, heeft haar niet erkend en betaalt geen alimentatie. Hij stuurt zelfs geen kaartje als ze jarig is. Ik wil hem niet in mijn leven, maar ik kan slecht begrijpen dat hij niets om zijn kind geeft. Mijn dochter begint steeds vaker te vragen naar ‘papa’. Dat brengt mijn woede en verdriet boven. Hoe ga ik hiermee om? Wat vertel ik haar?
Het advies
Antwoord van Jolet
Geef uw dochter een korte maar waarheidsgetrouwe uitleg die past bij haar leeftijd, zonder haar vader zwart te maken. Bijvoorbeeld: Jouw papa woont ergens anders; daarom kan hij niet langskomen. Later, als ze ouder is (vijf of zes), kunt u ook zeggen: papa wilde niet meer komen. Kinderen hebben een uitleg nodig. Zelfs als die negatief is, is de waarheid beter voor hen dan wanneer er geheimzinnig wordt gedaan. Zorg dat anderen ook weten welke uitleg ze heeft gehad. Het zal verleidelijk zijn om op een zwak moment te zeggen hoe slecht u haar vader vindt. Voor uw dochter is dit echter belastend. U kunt natuurlijk best zeggen dat u het jammer vindt dat zij geen papa heeft. Het is goed dat u inziet dat u twee verschillende problemen heeft: wat vertel ik mijn dochter, en hoe kan ik zélf deze gevoelens verwerken. Ik vind dat u heel verstandig hebt gehandeld; daardoor krijgt uw dochter de kans om in alle rust op te groeien. Staat u er niet té alleen voor? Dan zou begeleiding vanuit een Riagg of de ggz u en uw dochter wellicht steun kunnen geven.
