Als puber heb ik bloosangst ontwikkeld, ik ben hier uiteindelijk zelf voor een groot deel vanaf gekomen. Maar de laatste jaren heb ik het idee dat het terugkomt. Ik merk dat ik weer plaatsen ga mijden en ik schrik enorm wanneer iemand mijn huis binnenkomt. Hoe kom ik hier vanaf?
Onderzoek leert dat het vooral de negatieve gedachten zijn die de angst om te blozen aanjagen, zoals: nu ga ik blozen en hij ziet het! Door die gedachten neemt de spanning verder toe en daarmee de kans dat u daadwerkelijk gaat blozen. Wie in zo’n vicieuze cirkel gevangenzit, voelt zich angstig en onzeker en zal feestjes, winkels, werk of openbaar vervoer zo veel mogelijk mijden.
De meest effectieve therapie voor bloosangstigen is cognitieve gedragstherapie. Hierbij leert u de voorspellingen over de ramp waarvan u denkt dat die zal optreden (bijvoorbeeld: als ze me zien blozen, dan zien ze mijn onzekerheid en moeten ze me niet meer) uit te dagen en bij te stellen. Een nuttige strategie die daarbij helpt, is uzelf dwingen om niet in te gaan op uw neiging anderen te observeren om te ontdekken wat ze van u vinden. Richt uw aandacht bijvoorbeeld helemaal op wat de ander zegt of doet.
Maar misschien wel de meest belangrijke tip is: deel uw onzekerheid over het blozen met de mensen in uw omgeving. Neemt u ze in vertrouwen, dan zult u ontdekken dat zij het blozen geen probleem vinden en ze u niet in de steek zullen laten. Misschien hebben ze wel nooit iets van uw blozen gemerkt en zitten de beren niet op de weg, maar in uw hoofd. //
