Via internet heb ik een man leren kennen die anderhalf jaar weduwnaar is. Hij wil niet alleen zijn en mist zijn vrouw, met wie hij veel samen deed. Ik heb hem drie keer ontmoet en hij vertelt veel over haar. Dat vind ik naar. Hij noemt me hard omdat ik zei dat hij nog niet over haar dood heen is, wat hij ontkent. Ik vind mezelf niet hard, maar heb wel een eigen mening en ben niet afhankelijk van deze man. Ik betwijfel of ik wel een relatie wil met hem.
Ik geef je enkele overwegingen zodat je je keuze voor deze relatie kunt bepalen. Rouw na de dood van een geliefde duurt langer dan anderhalf jaar en stopt niet als er een nieuwe relatie in zicht komt. Verdriet over haar dood hoeft een nieuwe liefde niet tegen te houden. Het lijkt me dat deze man veel van iemand kan houden – dat vind ik wel een plus.
Het hoort bij de start van een nieuwe relatie dat je elkaar wilt leren kennen. Onvermijdelijk komen dan ook vorige liefdes aan de orde. Dat hij veel praat over zijn vrouw hoeft geen teken te zijn van slecht verwerkt verdriet; misschien vindt hij het gewoon prettig om aan haar te denken.
Besef dat die verhalen je informatie kunnen geven over wat hij belangrijk vindt in een relatie. Het is begrijpelijk dat je niet de hele tijd over zijn overleden vrouw wilt horen; aarzel dus niet om dat te zeggen, of van onderwerp te veranderen.
Tot slot dit ter overweging: je lijkt trots te zijn op je onafhankelijkheid, maar bij liefde hoort een zekere afhankelijkheid. Deze man mist zijn vrouw – kun je die afhankelijkheid accepteren of ergert ze je?
