Waarom blijf je een heftige ervaring soms als een film herbeleven?
Na een traumatische ervaring gaat dat soms jaren door, en het kan je leven aardig verzieken. Dat we onze ervaringen herbeleven is onder normale omstandigheden heel gezond. Het geeft je de kans om gebeurtenissen in een ander licht te zien en de herinnering iets aan te passen.
Op het moment dat je je iets herinnert wordt een netwerk van hersencellen geactiveerd in de zintuiglijke en emotionele centra van het brein. Het is een soort lawine waarbij beelden, geluiden, geuren en gevoelens elkaar oproepen totdat de ervaring van toen weer helemaal tot leven is gebracht.
Op dat moment kun je het netwerk aanpassen en de scherpe randjes van je herinnering af halen. Terugdenkend aan een vervelend evaluatiegesprek kun je de aandacht bijvoorbeeld richten op de opmerkingen die wél positief waren. Daardoor wordt je herinnering iets positiever gekleurd weer opgeborgen.
Maar bij echt heftige ervaringen, een trauma, lukt dat aanpassen vaak niet goed. De emoties zijn dan zo hevig dat je ze zoveel mogelijk vermijdt. Je geeft er dus geen aandacht aan, en daardoor blijven de geheugensporen zoals ze waren. Het gevolg: de film blijft steeds weer evenveel pijn doen en komt steeds weer terug.
Om van de herinnering af te komen is het nodig om over de nare ervaring te praten. Kies een vriend of vriendin bij wie je je veilig voelt en die kan luisteren zonder te oordelen. Biedt dat geen soelaas, dan kun je ook naar een psycholoog of psychiater stappen. Die is ervoor opgeleid om te helpen bij het verwerken van een akelige ervaring.
