Blijven, ook als het schuurt
Ruzie maken. Schelden. Weglopen. Voor Hanneke Scheper, integraal casemanager in Jeugddorp De Glind, zijn het bekende reacties van kinderen die uit huis zijn geplaatst en het vertrouwen in volwassenen zijn kwijtgeraakt. “Veel van hen zijn meerdere keren verplaatst. Ze hebben geleerd: wie zegt dat hij blijft, verdwijnt uiteindelijk toch.”
Daarom is er in De Glind één boodschap die centraal staat: Ik blijf. Ook als het kind schreeuwt, zich terugtrekt of boos wegrent. “Dat uittesten hoort erbij,” zegt Hanneke. “Want de kinderen die in De Glind komen wonen missen basisveiligheid. Wanneer zij de ruimte krijgen om hun emoties- ook de heftige- te uiten, kan dat het begin zijn van vertrouwen en hechting.”
Van wantrouwen naar verbinding
Kinderen in gezinshuizen zijn vaak gewend aan een wereld die onvoorspelbaar of onveilig voelde. Hanneke: “We zeggen hier niet: jij moet veranderen. We laten zien: jij mag zijn wie je bent, en wij gaan jou helpen.”
Ze vertelt over gezinshuisouders die zelfs na een zware dag trouw frietjes bakken—zoals beloofd—terwijl het kind ze net heeft uitgescholden. “Kinderen voelen die trouw. Het zijn kleine daden, maar psychologisch gezien zijn ze van grote betekenis. Het leert kinderen: ik ben de moeite waard. Ook als ik niet leuk doe.”
Herstel begint met contact
De kracht van een gezinshuis zit in het dagelijks samenzijn. Aan tafel. Op de bank. Tijdens een spelletje. In die gewone momenten ontstaat langzaam vertrouwen. Hanneke benadrukt dat gezinshuizen ook gewone gezinnen zijn: “Er wordt gelachen, popcorn gebakken boven het vuur, gekampeerd, gewandeld.”
Ook ouders worden zoveel mogelijk betrokken. “We werken aan herstel van relaties,” zegt Hanneke. “Een moeder vertelde me: ‘Ik voel me altijd te gast in het gezinshuis. Dat wil ik niet meer.’ Met begeleiding gingen de bezoeken naar haar eigen huis. Nu woont haar dochter weer thuis.”
Een dorp dat draagt
De Glind, vlak bij Amersfoort, is een bijzonder dorp: hier leven meerdere gezinshuizen naast elkaar, ingebed in een gewone dorpsgemeenschap. Er is een uitgebreid vrijetijdsaanbod, een openlucht zwembad en een pannenkoekenrestaurant. “We doen het echt samen,” zegt Hanneke. “Kinderen groeien op in een omgeving waar iedereen betrokken is.”
Gezinshuisouders zijn geschoolde professionals – pedagogen, maatschappelijk werkers – die leven in een setting waar werk en privé samenvallen. “Dat is intens,” erkent Hanneke. “Je woont in feite in een glazen huis. Maar je staat er nooit alleen voor.”
Ruimte om te zijn
Een plaatsing in een gezinshuis gebeurt niet zomaar. “We kijken niet alleen of er plek is, maar vooral: past dit kind hier?” De klik moet wederzijds zijn. Want pas als een kind voelt ik mag hier zijn, ontstaat ruimte voor herstel.
Dat vraagt iets van alle betrokkenen, ook van ouders. “Een vader die zijn dochter niet meer thuis kon houden, zei: ‘Ze zit hier goed.’ Zo’n uitspraak getuigt van liefde én loslaten. Het helpt zijn dochter om zonder schuldgevoel te hechten.”
Voel je welkom
Wil je weten of gezinshuisouderschap iets voor jou is? Dan hoef je alleen maar nieuwsgierig te zijn. “Mensen denken vaak: dat kan ik niet. Maar het begint met een eerste stap,” zegt Hanneke. “Maak een afspraak. Kom kijken. Stel vragen. Voel of dit bij je past.” In Nederland zijn ruim duizend gezinshuizen, maar dat is lang niet genoeg. Er zijn drie keer zoveel kinderen die wachten op een stabiele plek.
“Ieder kind verdient iemand die zegt: ‘Ik zie jou. Ik hoor jou. Ik ben er voor jou.’”
Het leven in een gezinshuis is intens, maar ook heel betekenisvol.
Huizen beschikbaar
In De Glind is altijd ruimte voor nieuwe gezinshuizen. Mensen met een groot hart, die stevig in hun schoenen staan, en die kinderen een tweede kans willen geven. Er zijn zelfs al huizen beschikbaar in het dorp – klaar voor wie de stap durft te zetten.
Voel jij dat je verschil kunt maken? Maak van je leven je werk. Word gezinshuisouder.
Meer weten? Kijk op www.zorgindeglind.nl, download het e-book en ontdek hoe jij een thuis kunt bieden.
Dit artikel wordt je aangeboden door de Rudolphstichting