In relatietherapie: ‘Nog geen maand nadat ik was gestopt met werken, lag jij te krikken met dat mens’
Een halfuur lang bespreken we alle ins en outs van Daans overspel: de geheimen en het liegen, de vertrouwensbreuk, de angst dat het weer zal gebeuren, zijn domme geilheid, de gevolgen voor de relatie met zijn vrouw Marte en mogelijke oorzaken in hun relatie voor het overspel.
Dan verzucht Marte: ‘Sjezus, wat een clichéstel zijn wij, niet normaal.’
Daan kijkt haar niet begrijpend aan.‘Jij ging vreemd vanaf het moment dat ik voor mezelf koos,’ zegt Marte tegen hem.
‘Nog geen maand nadat ik was gestopt met werken lag jij te krikken – ja, sorry hoor! – met dat mens.’
‘Hoe is stoppen met werken kiezen voor jezelf?’ vraag ik.
‘Ik dacht dat je juist koos voor Daan, voor jullie gezin, toen je dat deed.’
‘Nee hoor,’ reageert Marte, ondanks alles met een glimlach: ‘Ik heb werken nooit leuk gevonden. Zo’n kantoor, gadverdamme. Werken deed ik alleen omdat het moest. Dus toen Daan CEO werd, ben ik lekker gaan doen waar ik zin in had. Het gezin, inderdaad, maar ook schrijven. Ik leer nu scenarioschrijven. Heerlijk.’
‘Je ging je dus juist mínder richten op Daan,’ zeg ik. Marte knikt. Ik kijk naar Daan. ‘En jij zocht meteen iemand anders die jou op de eerste plaats zette in haar leven.’
‘Misschien…’ peinst hij. ‘Of nou ja, dat gebeurde eigenlijk vanzelf.’
‘Tsss,’ sist Marte geërgerd.
‘Nee, ik bedoel niet dat ik onschuldig ben, schat,’ haast Daan zich te zeggen. ‘Maar mijn wereld veranderde nogal. Als executive word je de hele dag naar de mond gepraat. Iedereen is aardig. Iedereen wacht tot jij bent gaan zitten voordat ze zelf gaan zitten, dat soort dingen. Je hebt een PA die alles regelt. Wachten op vliegvelden? Nee hoor, de jet staat al klaar. Company appartments over de hele wereld, mensen die de wekker voor je zetten en je wakker maken met je favoriete koffie in Kaapstad en in Singapore…’
‘De executive bubble,’ zeg ik.
‘Heet dat zo?’ vraagt Marte.
‘Weet ik niet, maar ik hoor het vaker van mensen in Daans positie, dat ze vervreemden van normale mensen. Het went heel snel dat de wereld om jou draait.’
‘Hoor je ook dat ze vereenzamen?’ vraagt Daan. ‘Want zo voelt dat voor mij. Aan de top kun je met bijna niemand meer echt openhartig zijn.’
‘Weer een cliché,’ snuift Marte met opgetrokken neusvleugels. ‘Baas is eenzaam, baas neukt secretaresse. Die alles voor hem overheeft.’
‘Het gaat niet over die secretaresse, het gaat over jullie,’ zeg ik. ‘Over een nieuw evenwicht dat toen ontstond. Marte richtte zich niet meer voor honderd procent op Daan, en meer op zichzelf. En Daan probeerde buiten de deur te halen wat hij thuis meende tekort te komen. Misschien kunnen jullie dat nieuwe evenwicht nu beter zoeken bínnen je relatie.’
‘Maar ik word niet zijn secretaresse,’ zegt Marte.
‘Dat wil ik ook niet,’ zegt Daan, merkbaar opgelucht. ‘Ik wil alleen niet langer eenzaam zijn.’
