Wat doe jij wanneer je vragen hebt over seks? En dan bedoel ik niet het soort technische kwesties die het internet voor je kan oplossen, maar de echt ingewikkelde dingen. Zaken waarvoor je je schaamt of die complex verweven zijn met je verleden. Sensaties die je doen twijfelen aan wie je bent en wat je verlangt, of die je het gevoel geven dat je lichaam niet naar behoren functioneert. Vraag je je partner om raad? Vrienden? En als zij het ook niet weten, of als dat te kwetsbaar voelt, bij wie kun je dan terecht? Bij podcasters, blijkbaar.Toen ik met schrijver Heleen Debruyne werkte aan Vuile lakens, een podcast en boek over de geschiedenis van seksualiteit, merkten we hoeveel mensen ons aanklampten. Terwijl journalisten keer op keer vroegen ‘of dat nog nodig was, onderzoek over seks delen, want seks is vandaag de dag toch overal?’, kregen we honderden berichten van soms wanhopige mensen die zich geen raad wisten met hun seksproblemen.We voelden ons haast moderne priesters, onze inbox een biechtstoel. ‘Ik vraag altijd consent aan mijn vriendin voor we experimenteren, ze stemt in, maar erna heeft ze toch het gevoel dat ik haar grenzen overschrijd. Ik voel me daar vreselijk bij. Wat moet ik doen?’ lazen we bij de ene. Bij de ander: ‘Wij willen graag onze relatie openen, maar we hebben allebei een moeilijke jeugd gehad en zijn niet veilig gehecht. Hoe kunnen we dit navigeren zonder meer schade te veroorzaken?’ ‘We zijn geschiedkundigen,’ antwoorden we steevast, ‘niet opgeleid om mensen te begeleiden.’ Omdat dat ook zo is.Gelukkig was het niet moeilijk om de meeste luisteraars door te verwijzen naar een goede seksuoloog. Sinds mijn laatste boek, Handicap: een bevrijding, krijg ik heel andere berichtjes van evenveel wanhopige mensen. ‘Ons pasgeboren kindje heeft dezelfde handicap* als jij. Wil jij alsjeblieft eens op visite komen, want er is niemand die ons kan vertellen hoe we het beste met haar omgaan,’ schrijft de een. Weer een ander schrijft: ‘Hoe vertel ik aan mijn nieuwe partner dat ik eigenlijk een onzichtbare beperking heb?’

In die gevallen weet ik nooit goed naar wie ik mijn lezers moet doorverwijzen. Wat doe je wanneer je met vragen zit rond een handicap? Zelf vond ik nooit een kundig iemand bij wie ik terecht kon. Psychologen zijn vaak niet in het thema onderlegd, bekijken het alleen binnen het kader van rouw en verlies, of hebben vooroordelen en zijn zelden (fysiek) gehandicapt. Bovendien zijn hun praktijken vaker niet dan wel toegankelijk.

Kalmeer je lichaam, kalmeer je geest
Training

Kalmeer je lichaam, kalmeer je geest

  • Leer je omgaan met overprikkeling en overspoeling 
  • Ontwikkel je meer lichaamsbewustzijn
  • Creëer je meer balans met behulp van de polyvagaaltheorie
Bekijk de training
Nu maar
69,-

In de VS hebben ze een prachtige hulpverlener: de crip doula. Haar taak? Ze laat mensen met een beperking ‘geboren’ worden in hun nieuwe ­gehandicapte of chronisch zieke bestaan. Je kunt de doula – die zelf een beperking heeft – alles vragen: over praktische vaardigheden, over hoe je omgaat met discriminatie en hoe je bouwt aan je gehandicapte identiteit. Met ongeduld wacht ik op het eerste Nederlandse exemplaar. Werk gegarandeerd. Niet alleen stuur ik mijn lezers door, ik ben de eerste die zelf op spreekuur komt.

*Anaïs werd geboren met een korte onderarm