Zoon van 3 zegt alleen papa en mama

Beste Anneloes,
Het toeval wil dat ik vorige week ter gelegenheid van de Internationale Dag van de Moedertaal over het onderwerp meertaligheid enkele vraaggesprekken heb gegeven, aan het Algemeen Dagblad (Nederland) en Het Laatste Nieuws (Vlaanderen); zie www.stichtinghistos.nl/taaltoetsjes.htm.

Afgaande op je informatie denk ik dat jullie zoon een kind is dat niet erg op taal is ingesteld en één taal wel welletjes vindt. Vooral vanaf tweeëneenhalf maken kinderen duidelijk of ze meertaligheid leuk vinden of niet. Een kind dat het leuk vindt om Nederlands- en Franstalige wordt opgevoed, vraagt bijvoorbeeld ‘Hoe heet dat?’ als het al weet dat een schaap in het Frans ‘mouton’ heet. Maar de meeste kinderen vinden taal slechts een communicatiemiddel – zij stoppen hun oren dicht bij een andere taal dan die ene die ze het belangrijkste vinden, of ze zeggen ‘Nee, gewoon praten’ of weigeren in die andere taal te antwoorden. De ouders van een jongetje dat Nederlands- en Marokkaantalig werd opgevoed hebben me verteld dat hij in het begin gewoon praatte, maar in de loop van z’n derde levensjaar steeds minder is gaan praten (Hij was toen 2 jaar en 8 maanden.)

Ik zou jullie in overweging willen geven om voorlopig uitsluitend Frans met hem te praten – dat is de taal van z’n omgeving. Als je hem vóór z’n twaalfde geregeld in een Nederlandstalige omgeving brengt (en een Duitstalige als je man/vriend Duitstalig is), dan zal ie vanaf 4 tot 4,5 jaar uit zichzelf en in z’n eigen tempo ook Nederlands (en Duits of welke andere taal of talen ook maar) leren. Wil je me laten weten hoe het verder met hem gaat?

Succes en met vriendelijke groeten,
Ewald Vervaet