Na een lange relatie ben ik gescheiden. Mijn ex-man blijft in ons huis wonen, ik ga een andere woning kopen. Mijn probleem is alleen: waar? We hebben geen kinderen dus ik ben vrij om te gaan en staan waar ik wil. Ik heb geen gevoel van binding meer met mijn huidige woonplaats, en ook niet met het dorp waar ik ben opgegroeid. In de buurt van mijn werk zijn de huizen te duur. Alle andere opties liggen open, er is te veel keuze en het duizelt me.
Keuzevrijheid vinden we aantrekkelijk. Maar als het aantal opties groot is en richtinggevende principes (waarom zouden we iets wel of niet doen) ontbreken, beginnen we ons onprettig te voelen. Vooral bij een grote beslissing ervaren we dan een toenemende druk om ‘de juiste keuze’ te maken. We krijgen last van ‘geanticipeerde spijt’, de spijt die we verwachten te zullen gaan ervaren, als we een ‘foute keuze’ maken. Realiseer je dat er bij dit soort grote keuzes nooit sprake is van een absoluut juiste of perfecte optie. Het gaat erom de optie te vinden die op een bepaald moment in je leven het beste bij je past.
Bij het kopen van een huis heb je te maken met veel meer emotionele en praktische aspecten. Zet deze op een rij en geef ze een ‘gewicht’ mee. Presenteer ze dan aan iemand die je vertrouwt. Die gesprekspartner kan kritische vragen stellen over je beweegredenen en je confronteren met eventuele tegenstrijdigheden, vaak bemerk je, door het een ander voor te leggen, waar je voorkeur echt naar uitgaat.
