Uit angst voor leegte plan ik mijn dagen te vol

Beste mevrouw Vroegop,

Wat me meteen opvalt is dat u uw vraag heel helder formuleert. Het proces van rouw waar u nog inzit, het bewustzijn over ‘alles uit het leven willen halen’, de angst voor de leegte als u straks bent gestopt met werken en wat u nu werkelijk mist. Uw huidige klankbord is ook een coach – en dat kan een mooie aanvulling zijn – maar herkent u uzelf eigenlijk als klankbord? In uw verhaal heeft u al een heel mooi gesprek van ik met ik.

Volgens mij bent u voor uzelf een heel goede raadgever die, ook als het moeilijk is, oplossingsgericht kan kijken naar uw eigen behoeften en daarnaar handelt. Ook na uw pensioen kunt u nog alles uit het leven halen – en u vindt daar vast wel mooie vormen voor.

Het weinige wat ik daaraan kan toevoegen is dat de stem in u die veel moet ook met pensioen mag. Heb daar nog eens een gesprek mee. En kijk dan eens hoe van het ‘moeten’ een ‘mogen’ gemaakt kan worden. Dat u mag genieten van wat er wel is, mag creëren waar u zin in heeft, mensen mag ontmoeten in wandelgroepjes of op een terrasje, initiatieven mag ontwikkelen voor vrijwilligerswerk, mag lanterfanten, mag sporten, verdrietig mag zijn of mag leunen op een ander. Maar niets MOET – en daar is pensioentijd nu uitermate geschikt voor. Wij noemen de tijd van het moeten harde tijd, en de tijd van het mogen en het willen, zachte tijd.

Ik wens u veel zachte pensioentijd,
Caroline Serré