Mijn moeder claimt me weer
De vraag
Beste Jolet,
Ik ben 43 jaar, verpleegkundige, en heb moeite met de omgang met mijn moeder. Als kind voelde ik me al zeer verantwoordelijk voor de vele problemen thuis; mijn moeder legde al haar zorgen bij mij neer. In de loop der jaren heb ik me daarvan los geworsteld. Ik heb nog wel de neiging om te veel verantwoordelijkheid op me te nemen, maar ik herken het sneller en weet er aardig mee om te gaan.
Op dit moment heeft mijn moeder echter veel steun en aandacht nodig, want ze is ernstig ziek; ze heeft uitgezaaide borstkanker. Door haar geclaim en geklaag raakt mijn medeleven echter snel op. Daarover voel ik schuld en tweestrijd. Hebt u advies?
Het advies
Antwoord van Jolet
Ik begrijp dat u het belangrijk vindt dat u omziet naar uw moeder. Verwar uw gevoel van verantwoordelijkheid echter niet met ‘warme gevoelens hebben’. U hoeft echt niet over te stromen van liefde voor uw moeder om toch op een redelijke manier de verantwoordelijkheid waar te maken die u zelf belangrijk vindt.
Vertaal uw betrokkenheid liever in concreet gedrag door te bepalen wat u praktisch voor haar kunt doen. Hoe vaak en hoe lang kunt u op bezoek gaan? Hoe vaak kunt u haar bellen? Kunt u verzorgende taken op u nemen? Of is het beter dat u zich beperkt tot het organiseren van hulpverlening door andere professionals? U zou ook het maatschappelijk werk van het ziekenhuis kunnen inschakelen.
Wees heel realistisch in het bepalen van uw bijdrage. Alleen als het voor u goed te doen is, zult u het kunnen volhouden. Verder zult u meer ontspannen met uw moeder kunnen omgaan als u zichzelf negatieve gevoelens toestaat. Zo ingewikkeld is uw relatie met haar nu eenmaal – daar kunt u niets aan doen. U mag best van binnen ergernis voelen terwijl u intussen thee inschenkt en de bloemen water geeft.