(Aan lezers die interesse hebben in de vraag van Max: kijk eerst even naar zijn eerdere vraag en het antwoord in deze rubriek in april 2011). De ontwikkeling die je in je twee vragen laat zien, is wat er vaak gebeurt als je het lastig vindt om voor je eigen psychisch welzijn te zorgen, en voorrang geeft aan een luie persoonlijkheid.
Wat je denk ik met een luie persoonlijkheid bedoelt, is een soort traagheid in onszelf wanneer het om zaken gaat waar we niet direct zin in hebben. De partner vraagt na het eten of we zin hebben om even een wandelingetje te maken, en ons lijf zegt eigenlijk direct nee (want we zaten net lekker en hadden zin in koffie of RTL Boulevard). Terwijl we eigenlijk wel weten dat, als we wel een rondje doen, dat altijd prettig aanvoelt en de koffie daarna ‘meer verdiend’ smaakt.
De één stapt makkelijker over die eerste weerstand heen dan de ander, en ik ben geneigd dat verschil aan eigenwaarde te koppelen. Mensen met een goede zelfwaardering, een stevige binnenkant en een goede emotionele intelligentie, hebben die natuurlijke luiheid ook in zich maar stappen er veel makkelijker overheen.
Het schijnt dat je dit onderscheid (in wel of niet toegeven aan je eerste impuls) al op heel jonge leeftijd kunt laten zien in een experiment. Jonge kinderen vanaf vier jaar die alleen gelaten worden met een snoepje en de boodschap dat ze, als ze het nu laten liggen, er straks twee krijgen, kun je onderverdelen in uitstellers (nu even sterk zijn, straks meer opbrengst) en toehappers (toegeven aan de eerste impuls en de korte termijn).
Op latere leeftijd is dit verschil nog steeds aanwezig, en zijn uitstellers meer succesvol in veel levensgebieden terwijl toehappers gevoeliger zijn voor ongelukkigheid en verslavingen. Jij bent meer een toehapper die zichzelf troost met eten, gamen en nu erotisch gedoe met andere dames. Normale verlangens, maar aan het omzetten ervan in gedrag hangt een prijskaartje: te dik worden, gameverslaafd of seksverslaafd worden.
Je meent dat je gedrag met anderen niets zegt over je relatie of je liefde voor je partner, maar dat doet het wel. Het gedrag maakt dat je moet liegen of verzwijgen, je partner lijdt eronder, je verliest vertrouwen en respect. Dit kan je je relatie gaan kosten, of het kan de relatie, het vrijen en het vertrouwen langdurig onder druk zetten. En je ondergraaft je eigen zelfwaardering, waardoor je je minder prettig zult voelen en gevoeliger wordt voor korte termijn beloningen.
Je bent nu midden twintig en de kans dat deze partner nog veertig jaar bij je blijft is (statistisch) niet zo groot. Op jouw leeftijd moet je veel leren over jezelf en relaties en anderen, en er is goede kans dat je met nog wat vallen en opstaan een rustiger vaarwater vindt als het om relaties en je behoefte aan externe bevestiging gaat. Anderzijds, als je je koers niet wijzigt, ga je wel degelijk het pad op van wat we tegenwoordig seksverslaving noemen: herhaalde patronen van gedrag waar je eigenlijk niet zoveel uithaalt en die schadelijk zijn voor je relaties en je zelfvertrouwen. Innerlijke onvrede (en niet een hoge seksdrive of zoiets) is de motor achter dat gedrag.
Mijn dagelijks werk is mensen helpen die innerlijke onvrede te repareren zodat ze uit hun loze seksuele patronen komen. De enige effectieve manier die ik ken is om je eigenwaarde systematisch aan te pakken. Lui of niet.
Je vraagt om tips: denk over het bovenstaande na en zoek iemand om met jou je luiheid te omzeilen. Je mag me via mijn site mailen om een hulpverlener bij jou in de buurt te vinden.
