Ik besloot te zwijgen over de toenaderingspogingen van mijn oom
Beste mevrouw Goudswaard,
Een aantal jaar geleden ben ik met een oom en tante op vakantie geweest (ik was 18 jaar). Ik kon altijd heel goed met ze opschieten. Op een avond in die vakantie, nadat we waren wezen stappen, wilde deze oom mij zoenen. Ik schrok hier heel erg van. Hij drong nogal aan en ik rende weg. Ik durfde niks te zeggen tegen mijn tante of tegen de rest van de familie en besloot het stil te zwijgen.
Ik voelde me heel erg bang en was bang dat hij nog een keer wat zou proberen bij mij. Omdat ik niks durfde te zeggen zat ik nog twee weken ‘vast’ op vakantie met hun. Ik kon ook niet zomaar naar huis gaan. De spanning was om te snijden. Deze gebeurtenis heeft mij nog nooit helemaal los gelaten.
Ik heb er nog steeds last van en koester behoorlijk negatieve gevoelens ten opzichte van mijn oom, maar kan deze niet echt uiten. Ik denk niet dat ik hem ooit kan vergeven. Ik weet me er ook geen raad mee. Het liefst zou ik deze oom nooit meer zien, maar dat gaat niet. Hoe kan ik hier mee omgaan? Eigenlijk wil ik hem niet vergeven, want wat hij toen deed vind ik onacceptabel. Hij heeft mijn vertrouwen beschadigd.
Anoniem
Beste anonieme briefschrijfster,
Volkomen begrijpelijk dat je wat er gebeurde met je oom nooit van je af hebt kunnen zetten. Zolang het een geheim blijft, blijft de spanning, de boosheid en het wantrouwen. Veel mensen die zoiets overkomt, en zeker als het om familie gaat, voelen zich loyaal en vertellen niets aan andere familieleden.
Ik begrijp ook dat je jezelf erg overvallen hebt gevoeld, je had nooit verwacht dat iemand die dichtbij stond, zoiets zou kunnen doen. Dat zet je normen en waarden op zijn kop. Daar komt bij dat je jezelf mogelijk schuldig voelt en het idee hebt dat het aan jou lag, of dat je je onvoldoende verzet hebt.
Je hebt volkomen gelijk dat dit niet had mogen gebeuren en dat je alle reden voor verontwaardiging hebt. Het vervelende is dat door zo’n geheim vast te houden, je nu misschien meer op je hoede bent voor andere mensen, zeker als er erotiek in het spel komt.
Denk er eens over na wie van je familieleden je van je geheim deelgenoot kunt maken. En vertel dan vooral wat het jou gedaan heeft en hoe je dit nu nog met je meedraagt.
Als dat onmogelijk voor je is, schrijf dan een brief aan je oom waarin je alles vertelt wat er in je omgaat. Deze brief verstuur je niet, maar je kunt hem verbranden, versnipperen en in zee gooien, welk ritueel ook maar bij je past. Mogelijk kun je dan je woede de vrije loop laten, het gebeurde loslaten en jezelf vergeven.
Bepaal vervolgens waar je grenzen liggen in het omgaan nu met je oom. Een mogelijkheid is hem beleefd te groeten en verder te negeren.
Vriendelijke groeten,
Helmi Goudswaard
Vergeven draait om ú en niet om de dader. Wacht dus niet op excuses – dan legt u de macht bij de ander. Lukt het u niet om iemand te vergeven, en bent u nog altijd boos of verdrietig over onrecht dat u is aangedaan? Lees hier de vragen aan vergevingsexpert Helmi Goudswaard.
Helmi Goudswaard schreef verschillende boeken:
- Vergeven of vergelden, Over slachtoffers van intiem geweld, Amsterdam, Van Gennep, 2000. Nog enkele exemplaren uitsluitend bij de auteur verkrijgbaar voor € 12,50
- Ik ook! Omgaan met afgunst en jaloezie, Amsterdam, Van Gennep, 2006, € 15,90
