Ik ben hoogsensitief en warm en mijn partner is zakelijk en afstandelijk. Hij neemt me bijvoorbeeld wel mee uit eten, maar ik zou liever zijn liefde fysiek voelen en in fijne gesprekken. Hoe ga ik hiermee om? Ik voel me vaak afgewezen en alleen.
Het is lastig om hoogsensitief te zijn. Steeds weer moet je uitleggen – zeker aan de mensen van wie je houdt – waar je behoefte aan hebt. En dat moet je zeker blijven doen. Een valkuil is namelijk dat je je geliefden kwalijk gaat nemen dat ze niet zijn zoals jij. Dat ze materialisme verwarren met emotie, bijvoorbeeld. Dat ze ‘tijd met elkaar doorbrengen’ gelijkstellen aan kwaliteit met elkaar beleven. Dat ze niet zeggen ‘ik hou van je’, maar: ‘ik heb gereserveerd bij een goed restaurant’.
Een tweede valkuil is de ‘wees spontaan’-paradox. Dit is de situatie waarbij je van je partner verwacht dat hij uit zichzelf aanvoelt wat je wilt en daarnaar handelt. Dat is te veel gevraagd van gewone stervelingen, die hoogsensitief noch helderziend zijn. Je man zal je afwachtende houding opvatten als een verwijt, of zelfs als een bevel. Daar komen ruzies en misverstanden van.
Zeg hem liever gewoon waar je behoefte aan hebt: nu wil ik een arm om mijn schouder, nu wil ik vrijen, nu wil ik praten, nu wil ik zwijgen, et cetera. Misschien zal hij het een enkele keer uit zichzelf doen, maar reken daar niet op. De vraag is dus niet hoe je hem verandert, maar hoe jij omgaat met de verschillen tussen jullie.
