Hallo,
Ik heb jaren veel stress (en daardoor ziekte) gekend. Mede door omstandigheden werd ik vaak geleefd en moest ik vaak analytisch en probleemgericht denken. Nu ben ik op het punt dat het genoeg is en ik eens echt eerst aan mezelf ga denken.
Maar hoe kom ik weer terug bij mezelf en mijn gevoel? Wat is mijn eigen tempo en hoe bepaal ik dat? Welke hulpmiddelen kan ik daarbij gebruiken?
Groet,
Elusive
Beste Elusive,
Gefeliciteerd dat je besloten hebt dat het eindelijk genoeg is en dat je nu echt eerst aan jezelf gaat denken! Jouw besluit is feitelijk al de belangrijkste stap om terug te komen bij jezelf en je gevoel. En dan, hoe verder?
Een krachtig middel is om iets te gaan doen waar je van houdt. Als je lange tijd voortdurend bezig bent geweest met anderen of met problemen die je het hoofd moest bieden, weet je vaak zelf niet meer wat je leuk vindt om te doen. Raak dus niet meteen ontmoedigd als dat bij jou ook het geval is. (Her)ontdek weer wat je leuk vindt door eerst te beginnen met basale vragen als: ‘Wat wil ik vanavond eten? Waar heb ik nu zin in om te doen?’ Laat je verrassen door het antwoord en doe het dan ook. Want als je jouw wens – ook al is deze bescheiden – direct in daden omzet, bevestig je jezelf en je eigen gevoel het meest.
Vervolgens kun je wat ‘grotere’ vragen aan jezelf stellen: ‘Wat zou ik heel graag willen doen als dat niet egoïstisch was? Wat deed ik vroeger heel graag waar ik nu geen tijd voor heb?’ (Dat kan ieder moment in je verleden zijn, van recent tot aan je kindertijd). Stel je voor dat je het als kind heerlijk vond om naar zee te gaan, kun je dat dan gaan doen? Zo groeit het stap voor stap.
In dit proces kom je vast het nodige ‘achterstallig onderhoud’ tegen. Als je tijd neemt om te luisteren naar wat je wilt, kun je bijvoorbeeld vermoeidheid of verdriet voelen opkomen. Dit is juist een teken dat je goed bezig bent: je begint weer bij jezelf en je gevoel te komen. Belangrijk is dan om die gevoelens te verwelkomen en te accepteren. Dat geldt vreemd genoeg ook voor positieve gevoelens als blijdschap. Zeker als je door een moeilijke tijd heen bent gegaan kunnen die gevoelens in eerste instantie heel onwennig aanvoelen, omdat iets in ons vindt ‘dat dat niet mag of kan’.
Door zo naar jezelf te leren luisteren zul je merken dat je tempo als ‘vanzelf’ gaat meebewegen, en dat je gaat herkennen wat je eigen tempo is. Kijk dus niet vreemd op wanneer je tempo naar beneden gaat als je bijvoorbeeld toegeeft aan vermoeidheid. Of dat je opeens opveert wanneer je iets leuks doet voor jezelf. Je zult je vervolgens ook bewuster worden van de momenten dat je je laat verleiden om je aan te passen aan het tempo van je omgeving – en je dus weer laat leven. Dat is helemaal niet erg – het hoort bij het proces en biedt je de mogelijkheid om opnieuw te kiezen voor jezelf!
Hartelijke groet,
Odette Meyer
