Beste Jolet
Zeven jaar lang heb ik mijn ouders niet gesproken. Laatst vroeg ik ze om het contact te herstellen. Zij weigeren daarop in te gaan, want ze vinden het zonder mij ‘lekker rustig’. Deze liefdeloze afwijzing heeft me geschokt. Hoe kan ik hiermee omgaan?
Antwoord van Jolet
Afgewezen worden door je eigen ouders is heel moeilijk te verteren. De verwerking van hun weigering zal makkelijker verlopen als u weet dat u alles hebt gedaan wat van uw kant mogelijk was. Mocht u nog een laatste poging willen doen voor het herstel van de relatie, dan zou u een bemiddelaar kunnen inschakelen, bijvoorbeeld een familielid. Verder kan de relatie soms hersteld worden door excuses aan te bieden: ‘Dat en dat had ik nooit moeten doen; ik zie nu hoezeer ik jullie daarmee heb gekwetst en daarvoor bied ik mijn excuses aan.’
Mocht het allemaal niet lukken – het ziet er immers somber uit – dan adviseer ik u om uw ouders in elk geval niet af te schrijven. Zo’n besluit geeft later vaak spijt. Herinner uw ouders aan uw bestaan, bijvoorbeeld door jaarlijks een kaartje te sturen. En probeer vervolgens zelf de klap te verwerken. Misschien helpt het u als u begrijpt waarom het zo gelopen is. Om daar zicht op te krijgen, zou u deze historie eens kunnen doornemen met een psycholoog. En bedenk vooral dat u meer warmte zult krijgen van mensen die wél graag bij u zijn – vrienden, een geliefde of (schoon)familie. Bouw met deze mensen uw eigen ‘gezin’ op, want het zal prettig voor u zijn te ervaren dat u wel degelijk ergens bijhoort.
Elke maand behandelt psycholoog Jolet Plomp persoonlijke lezersvragen. Deze vraag is gepubliceerd in Psychologie Magazine, juni 2006
