Ik heb moeite om het te accepteren als ik iets fout heb gedaan. Rationeel kan ik tegen mezelf zeggen dat iedereen fouten kan maken, maar ik blijf me schuldig voelen en ik schaam me. Na een tijdje ebt het gevoel weg, maar als ik terugdenk aan diezelfde fout, komt het gevoel weer net zo hard terug.
Ik zou mezelf heel graag willen kunnen ‘vergeven’. Mezelf gunnen dat ik niet alles in 1x goed kan en hoef te doen. Hoe doe ik dat?
Kennelijk mag iedereen fouten maken, behalve jijzelf. Kennelijk ben jij dus niet iedereen en maak je voor jezelf een uitzondering. En dus zie jij jezelf als anders dan anderen, en waarschijnlijk als een mindere. Herken je jezelf in deze zin: ‘Ik ben niet goed genoeg.'(?)
Misschien is dat de kern van het probleem, dat je een heel sterk ‘negatief geloof’ hebt, zoals ik dat in mijn boek ‘Laat Los’ noem. Een voordeel van een negatief geloof is trouwens dat je jezelf klein houdt. Heb je daar weleens over nagedacht, over de voordelen van wat je doet? Zolang je maar vindt dat je het toch nooit goed kunt doen, hoef je ook niet echt van jezelf te houden!
Het klinkt misschien raar dat ik dit zeg, maar ook negatief gedrag kan voordelen hebben. Jij houdt jezelf structureel bang en klein. Je bent een gevangene van je eigen negatieve overtuigingen. Hoe stap je daar nu uit?
Heel in het kort komt het hier op neer:
– Besef dat je negatieve geloof jou klein en bang houdt
– En: Besluit dat je dit niet langer pikt! Ben je niet ook een beetje boos om wat je jezelf iedere dag weer aandoet? Moet je echt de rest van je leven je eigen boeman blijven spelen?
Nou, ik dacht het niet.
Succes!
