Mijn dochter van 2 heeft een zware vorm van autisme. Ze gaat naar een speciaal kinderdagverblijf waar ze goede zorg krijgt. Ik lees veel boeken over autistische kinderen en ik probeer er zo veel mogelijk voor haar te zijn. Toch heb ik het idee dat ik in deze belangrijke fase van haar ontwikkeling meer kan doen. Is dat zo, of moet ik accepteren dat mijn kind autisme heeft, en genieten van hoe mooi en lief ze is?
De vroege ontwikkeling is inderdaad erg belangrijk. Uw dochter zit op een uitstekende plek en heeft een betrokken moeder, dus u doet al veel.
Een goed boek voor deze levensfase is Autisme bij jonge kinderen, door Sally Rogers en collega’s. Daarin staan alledaagse situaties beschreven die omgebogen kunnen worden naar speelse leermomenten. Belangrijk is om daarbij wel een evenwicht te vinden in het stimuleren van haar ontwikkeling en in het genieten: hoe mooi en lief uw kind is, en alle kleine stapjes die ze zet.
Accepteren dat uw dochter autisme heeft, is een proces dat tijd kost, en in iedere levensfase zult u daar weer stappen in zetten. Daarbij het gevoel hebben dat u onvoldoende doet, is herkenbaar voor veel ouders van kinderen met autisme. Als u daar graag met lotgenoten over wilt spreken, dan kan dat onder meer via de Nederlandse Vereniging Autisme: autisme.nl.
