Ik erger me enorm aan mijn dochter

Het is knap en moedig dat u inziet dat uw irritatie de communicatie met uw dochter verstoort. Komt die boosheid voort uit machteloosheid? Dat is heel goed voorstelbaar, want jongeren van deze leeftijd zijn moeilijk te beïnvloeden. Maar de oorzaak kan ook in uzelf liggen. Vreest u dat u als moeder gefaald heeft? Of is er misschien iemand in de omgeving wiens oordeel u vreest? Heeft u verwachtingen gehad voor uw dochter die niet zijn uitgekomen? Het gebeurt nogal eens dat een moeder onbewust hoopt dat een dochter iets gaat presteren wat haar zelf niet is gelukt. Speelt dat u parten? Een vriendin kan bij deze vragen goed als spiegel dienen.
Maakt u zich terecht zorgen? Het negatieve gedrag thuis hoeft geen teken te zijn dat uw dochter zich niet weet te gedragen. Jongeren zijn vaak verrassend beleefd en ijverig bij vrienden of in een baantje. Als uw dochter redelijke schoolresultaten haalt en vrienden heeft, functioneert ze niet erg slecht.
Houd op uw dochter de les te lezen; ze weet al lang wat u vindt. Gun haar de ruimte om fouten te maken, daar zal ze meer van leren. Bijt liever op uw tong dan te zeggen ‘Dat zei ik toch’. Het zal u milder stemmen als u kijkt naar wat er achter haar negatieve gedrag schuilt. Tobt ze ergens over? Is ze eenzaam? Is ze onzeker over wat ze waard is? Lijdt ze onder een onbeantwoorde liefde? Worstelt ze met depressieve gevoelens? Voelt ze zich miskend door u? Het zou fijn zijn als jullie daar samen over konden praten. Misschien krijgt u de communicatie weer op gang door een brief te schrijven waarin u zich verontschuldigt voor uw ergernis en vraagt om een open gesprek. Kan de vader bemiddelen?
Het lijkt erop dat u momenteel niet de meest aangewezen vertrouwenspersoon bent voor uw dochter. Geef haar daarom de ruimte om een andere volwassene als klankbord te gebruiken – haar vader, een docent of een familielid. //