Vader en zoon botsen voortdurend
Mijn jongere broer (21) en mijn vader hebben al jarenlang een zeer slechte verstandhouding. Ze lijken veel op elkaar: ze zijn allebei lief en sociaal, maar samen clashen ze. Ze zijn wat negatief ingesteld, opvliegend en vinden vaak dat ze zelf gelijk hebben. Dan luisteren ze niet zo goed naar anderen.
Mijn zus en ik worden duidelijk voorgetrokken door mijn vader: als wij iets goed doen krijgen we hier meer positieve opmerkingen over, en als we een fout maken wordt het ons meteen vergeven. Mijn broertje komt nergens mee weg en krijgt minder waardering voor wat hij doet. Zowel broer als vader doen regelmatig hun best om aardig te blijven, maar het gaat steeds weer fout, als de één positief is wordt het door de ander de grond in getrapt.
Mijn moeder wordt erg verdrietig van de situatie. Ze hoopt dat het beter wordt als mijn broertje het huis uit gaat (hopelijk over een jaar) Ze voelt zich erg onmachtig, en laat het maar gaan. Mijn zus en ik zouden de verhoudingen ook graag rechtgetrokken zien worden, maar weten niet hoe we het best in kunnen grijpen. We zijn het huis uit en zien niet altijd alle conflicten.
Als we erover beginnen krijgen we steevast een ‘ja maar’ antwoord: ‘Er vallen ook geen afspraken met hem te maken’, ‘Ja maar hij is zo lui’, ‘Ja maar ik doe het ook nooit goed’.
Ik ben bang dat mijn broer als een zeer gefrustreerde persoon door het leven gaat en zal blijven gaan. De vraag is eigenlijk: kunnen mijn zus en ik harder ingrijpen bij deze situatie waarin vader en zoon botsen, of moeten ze het zelf oplossen?
