Al ruim 12 jaar ben ik (40) vrijgezel

Beste Evelien,
Hartelijk dank voor je vraag. Ik kan me voorstellen dat je er na 12 jaar inderdaad wat moedeloos van wordt!

Vaak willen we onze liefde graag weggeven, uiteraard met de hoop om daar – via een omweg – liefde voor terug te krijgen. Omdat het uiteindelijke doel is om je geliefd te voelen, zou ik je eens willen vragen; doe jij dat? Houd jij echt van jezelf (en zo ja, hoe doe je dat?) of wil je eigenlijk dat die ander een ‘gat’ in jou moet opvullen?

Wie is de man die je hoopt tegen te komen, hoe hoop je dat hij voor je is? Kijk eens of het mogelijk is om eerst die behoefte eens voor jezelf in te vullen, voordat je het buiten jezelf zoekt. Als je dan in je achterhoofd houdt dat je datgene wat je uitzendt zelf aantrekt – die beroemde wet van de aantrekkingskracht – ben ik benieuwd welke man er straks voor je deur staat.

Ik hoop dat het je lukt om erop te vertrouwen dat er niets voor niets gebeurd en dat je vanuit dat vertrouwen te werk gaat. Het leven is groter dan wij kunnen overzien, vaak zien we achteraf pas de betekenis.

Als je het lastig vindt om zelf dieper op deze materie in te gaan, wat ik me kan voorstellen., zou je eventueel een therapeut of coach kunnen overwegen. Ik kan je helaas niemand in Rotterdam aanraden, maar wel de volgende tip meegeven. Wat ikzelf altijd belangrijk vind, is dat iemand de kans biedt om gratis even kort kennis te maken en door een landelijke vereniging erkend is – dit ook i.v.m. eventuele vergoedingen door de verzekering.

Hartelijke groet!
Irene