Ik worstel enorm met het loslaten van mijn 18-jarige zoon. Ik voel me door hem behandeld als huissloof, die alleen goed is voor koken, de was doen en zijn studie betalen. Hij is altijd bij zijn vriendin, en ik voel me afgewezen. Ondanks dat ik weet dat ik niks terug mag verwachten, doet het pijn. Vooral omdat ik achttien jaar liefde en zorg in hem heb geïnvesteerd.
In je verhaal lees ik een strijd tussen verstand en gevoel.
Je weet dat je geen ‘vergoeding’ kunt verwachten voor de opvoeding van je zoon of dat hij minder vaak bij zijn vriendin is, maar gevoelsmatig wil je dit wel.
In plaats van de gevoelens weg te drukken, zou het helpen om verstand en gevoel met elkaar in gesprek te laten gaan. Dat kun je met een schrijfoefening doen door beide kanten op papier te zetten en ze vervolgens dichter naar elkaar toe te brengen. Dat geeft misschien meer rust.
Verder kunnen deze drie praktische tips helpen om je kind van 18 jaar meer los te laten:
Lees ook het geheim van een levenslange goede relatie met je kind
