Ik ben nog steeds een moederskindje
De vraag
Geachte mevrouw Freud,
Hoe komt het dat ik me vaak schuldig voel naar mijn moeder toe? Bijvoorbeeld als ik kortaf reageer (wat ik naar anderen ook weleens doe), voel ik me daarna vreselijk schuldig en moet ik haar opbellen of iets dergelijks om het goed te maken. Zelf zegt mijn moeder dat ik me helemaal niet schuldig hoef te voelen, maar ik doe het wel.
Ze zegt ook altijd dat ik alles tegen haar kan zeggen, maar ik vind dat moeilijk, bijvoorbeeld als ik een andere mening heb, dan breng ik het genuanceerd. Vroeger was ik altijd een ‘moederskindje’, maar nu nog lijkt het wel, terwijl ik volwassen ben. Ik wil wel van het schuldgevoel af en weet dat het niet nodig is, maar het lukt me niet. Bij moeilijke beslissingen vraag ik ook vaak mijn moeder om raad.
Vriendelijke groeten van Kippie
Het advies
Beste Kippie,
Ja, schuldgevoel, die vraag komt vaker. De moeder-dochterband is vaak te hecht en te agressieloos. Als je nooit boos op je moeder hebt kunnen worden heb je een probleem. De boosheid wordt opgepot en leidt bijvoorbeeld tot kattigheid. Boosheid geeft schuldgevoel, maar waarom eigenlijk? Het mag best, en daar gaat moeder niet dood van, al denken dochters vaak van wel.
Zonder boosheid kan je niet loskomen van je moeder, maar je hoeft het niet altijd te uiten, innerlijk erkennen en verwerken ervan kan ook.
Vriendelijke groeten,
Iki Freud
Iki Freud (1937) is psychoanalytica in Amsterdam. Ze was jarenlang als psycholoog en psychoanalytica verbonden aan de Universiteit van Amsterdam. Op dit moment is ze vrijgevestigd psychotherapeut.
Haar belangrijkste Nederlandse publicaties zijn:
- Electra. De moeizame relatie tussen moeders en dochters. Rainbow Pockets
- Electra. Het drama van de moeder dochterrelatie. Van Gennep
- Mannen en moeders, De levenslange worsteling van zonen met hun moeders,
Rainbow Delphi
