Ik kan mijn moeder haar gewelddadige en liefdeloze gedrag niet vergeven
De vraag
Geachte mevrouw Goudswaard,
Als kind ben ik opgegroeid met een moeder die manisch-depressief is en een vader die eigen ondernemer was en daardoor veel van huis was (mijn vader is inmiddels overleden). Hierdoor heb ik als kind en in mijn jeugd veel liefde gemist van mijn moeder.
Als jong volwassene heeft het me moeite gekost om mijn leven emotioneel gezien op de rails te krijgen. Met behulp van psychotherapie is me dat uiteindelijk goed gelukt, maar toch lukt het me niet mijn moeder haar gewelddadige en liefdeloze gedrag te vergeven. Nog steeds kan zij ook niet de moeder zijn die ik graag zou willen. Ik weet dat ik dit moet accepteren en het verleden achter me moet laten, maar ik weet door alle pijnlijke herinneringen niet goed hoe ik dat moet doen. Hopelijk heeft u wat goede tips voor me hoe ik er het beste mee om kan gaan. Alvast hartelijk dank voor uw antwoord.
Angelique
Het advies
Beste Angelique,
Je hebt al heel veel gedaan om je gevoelens over alles wat je aangedaan is en – vaak nog moeilijker – wat je gemist hebt vroeger een plek te geven. Dat was niet eenvoudig, lijkt me.
Vergeving kun je niet afdwingen, het kan een eindpunt zijn van een proces, maar nooit het doel. Het mag niet een nieuwe norm worden dat je een moeder die te weinig mogelijkheden had om jou met liefde op te voeden, moet vergeven. Zij zal ook nooit een andere moeder worden. Heb je in je leven andere moederfiguren gezocht die je warmte konden geven en een voorbeeld voor je waren?
Heb je je herinneringen wel eens opgeschreven, of is er een andere kunstvorm waarin je je kunt uiten? Muziek maken, maar ook er naar luisteren, kan troostend en soms zelfs helend werken. Sporten om je woedende energie kwijt te raken, is voor anderen weer een goede uitlaatklep.
Wat veel mensen ervaren als de beste manier om een zoete wraak op hun verleden te nemen, is om zelf een leven te leiden dat tegengesteld en meer opbouwend is, dan wat ze zelf meegemaakt hebben. Kun je je talenten kwijt in het opvoeden van kinderen, werk en/of vriendschappen?
Jij klinkt in je brief als iemand die heel zuiver met haar leven omgaat: niet de ander meteen beschuldigen, maar eerst kijken of je je eigen klussen kan klaren. Wees je ervan bewust dat dat een grote kracht is en iets om erg trots op te zijn.
Vriendelijke groeten,
Helmi Goudswaard
