Mijn dierbare vriendin is eigenlijk mijn geheime liefde
De vraag
Beste Susanne,
Eva, het meisje met wie ik 35 jaar geleden kort een hevige buitenechtelijke relatie had, is al meer dan 10 jaar weer in mijn leven. In de tussenliggende tijd is mijn eerste vrouw overleden en ben ik hertrouwd. Ik heb een vol mooi leven met mijn tweede vrouw, kinderen uit mijn eerste huwelijk (deze zijn volwassen en de deur uit) en uit mijn tweede huwelijk.
Het nieuwe evenwicht is er na het schokkende verlies met veel inzet van allen gekomen. Maar mijn tweede huwelijk is niet zonder spanningen en ik mis warmte en intimiteit.
Eva is al jarenlang openlijk en geaccepteerd een dierbare vriendin, maar ook mijn (geheime) geliefde. Wij kunnen elkaar maandelijks ontmoeten met goedvinden van onze partners. Maar het is, net als lang geleden: een onmogelijke liefde. Wij willen onze huwelijken een (dubbele) scheiding besparen, ook al omdat Eva en ik kinderen hebben die bijzondere aandacht vragen. Onze verhouding is zo volmaakt dat we anders zonder meer voor een nieuw leven met elkaar hadden gekozen.
Wij kunnen ons niet meer intiem aan onze partners geven en doen hen feitelijk tekort. Ons gevoel voor oprechtheid en trouw ten opzichte van onze lieve partners, van wie we veel houden, maar meer als kameraden, wordt op de proef gesteld. En toch willen we elkaar niet meer loslaten. Velen zullen ons veroordelen. Hoe fout zijn we en hoe moeten we verder?
Met vriendelijke groet,
Diederik
Het advies
Beste Diederik,
Inderdaad, een moeilijke kwestie. Ik kan me voorstellen dat je je verscheurd voelt door deze gevoelens. En dat zal ook wel blijven zolang je deze situatie laat voortbestaan: Eva eeuwig de veelbelovende geliefde met wie je het samenleven niet kunt beproeven, en daarnaast een partner met wie je door een breed familienetwerk en geschiedenis verbonden bent en van wie je je dus ook nooit helemaal kunt losmaken.
Uit relatieonderzoek naar het leven na een breuk, is gebleken dat alleen de mensen die daarvoor echt diep ongelukkig waren met hun partner beter af waren na de scheiding. Anderen wiens relatie niet helemaal bevredigend was maar ook niet ongelukkig waren zich na de scheiding veel bewuster van de negatieve gevolgen ervan. Niet alleen voor zichzelf maar ook voor hun dierbaren.
Mijn ervaring in mijn praktijk is dat mensen zich meestal slechts kunnen focussen op één liefdespartner met wie ze echt intiem zijn. Je verhouding staat dus waarschijnlijk de overgave aan je vrouw in de weg. Ook zij zal dat voelen en die afstand beantwoorden. Dat gebeurt automatisch uit zelfbescherming. Zo krijg je dus ook geen bevredigende relatie met haar en gaan al je verlangens en beste gedachten de deur uit.
Wat je mist in je relatie houd je dus zelf in stand. Daarbij, een langer durende relatie wordt qua passie op den duur altijd anders. Dat hoeft niet minder leuk of prettig te zijn. Het exclusieve karakter van je maandelijkse ontmoetingen heeft ook te maken met de spanning en opwinding van een niet-alledaagse verhouding.
Ik weet niet of de keuze voor elkaar de pijnlijke gevolgen die levenslang duren waard is..
Met vriendelijke groet,
Susanne Donders
