3 bekende mensen over het boek dat hun leven veranderde

Een boek kan helpen om tot rust én tot inzicht te komen. Bibliotherapie, noemen we dat. Bijvoorbeeld doordat je je herkent in een verhaal of personage, waardoor je je minder alleen voelt of je gevoelens beter begrijpt.

Boeken kunnen een helende werking hebben. Stripmaker Barbara Stok, journalist en schrijver Jojanneke van den Berge en actrice Gaite Jansen delen welk boek hun leven veranderde.

Stripmaker Barbara Stok: ‘Lezend in dit boek kom ik helemaal bij’ 

Stripmaker Barbara Stok: ‘Mijn stripboek over Vincent van Gogh was een groot succes. Het werd internationaal uitgegeven en ik werd uitgenodigd voor lezingen over de hele wereld: Japan, Canada, New York, Brazilië. Een geweldige kans natuurlijk. Maar ik ben van nature vrij introvert, dus al dat reizen en optreden was ook uitputtend. Mijn creativiteit droogde op. Ik kreeg niks meer uit mijn handen en liep tegen een burn-out aan.

Lof der luiheid van Tom Hodgkinson hielp me enorm. Als ik na een lezing en signeersessie op mijn hotelkamer in dat boek las, kwam ik weer helemaal bij. Het is licht en grappig geschreven, met een serieuze onderlaag. Hodgkinson laat zien hoe je kunt breken met die druk om altijd maar te presteren en consumeren. Hij pleit voor een vrolijke vorm van verzet tegen het kapitalisme: ga in de tuin zitten, leer ukulele, geef een eigen feest in plaats van naar een commercieel event te gaan. Het boek gaf me rust, relativering én plezier. Precies wat ik op dat moment nodig had.’ 

Op 14 oktober verscheen Barbara Stoks nieuwe boek Wat is goed leven? over de filosofie van Socrates. In een toegankelijk verhaal met tekeningen neemt ze je mee in zijn gesprekken over wijsheid, genot, kracht en de kunst van het vragen stellen. 

Journalist en schrijver Jojanneke van den Berge: ‘Ik mocht best wat van mijn pantser loslaten’

Journalist en schrijfver Jojanneke van den Berge: ‘Op mijn 18e verruilde ik het ouderlijk huis voor een corpshuis in Utrecht. Ik had er enorm veel zin in – nieuwe mensen, op eigen benen – maar het was ook een overgang waar ik meer moeite mee had dan verwacht. In die tijd las ik Phileine zegt sorry. Giphart verweeft zware thema’s moeiteloos met cynische humor; die combinatie raakte me. En liet me heel hard lachen.

Humor is voor mij een manier om het leven te relativeren, juist als het schuurt. Phileine begint met een muur van koele ongenaakbaarheid, maar langzaam brokkelt dat af. Ze leert zichzelf kennen en laat zichzelf aan anderen zien. Dat ontroerde me. Zelf had ik ook zo’n pantser – en dat boek hielp me inzien dat ik daar best iets van mocht loslaten.

Later, in een Utrechtse kroeg, kwam ik Giphart tegen en hij moedigde me aan om te schrijven. Die ontmoeting, dat boek: ik draag het nog steeds met me mee. Ook in mijn eigen roman over het studentencorps, waarin humor en kwetsbaarheid elkaar net zo hard nodig hebben.’

Jojanneke van den Berge debuteerde onlangs bij Thomas Rap met haar roman Uf.

Actrice Gaite Jansen: ‘Ik ben niet gek, maar gewoon een mens’

Actrice Gaite Jansen: ‘Toen ik dertig werd, ging mijn relatie uit. Ik woonde net in New York voor werk, kende er niemand, en moest plots mijn hele toekomstplaatje bijstellen. Het voelde alsof ik was losgeraakt van alles wat vertrouwd was. Juist op zulke momenten grijp ik naar poëzie. De dichtbundel Devotions van Mary Oliver werd mijn houvast.

Haar poëzie is simpel, helder, maar raakt aan iets essentieels. Oliver kan een gedicht schrijven over een steen, waarbij je je ineens helemaal voelt gezien als mens. In een paar eenvoudige regels weet zij precies te vangen wat ik zelf nog niet kon verwoorden. Ze brengt grote gevoelens, die ik amper kan dragen, terug tot iets behapbaars. Haar poëzie haalt het drama uit mijn hoofd en legt het zachtjes voor me neer, op papier. En precies daar, in die eenvoud, voel ik het: ik ben niet gek, maar gewoon mens. Geen buitenstaander, maar onderdeel van een groter geheel.’

Gaite Jansen debuteerde dit najaar met Het lichaam is onschuldig, een roman over manipulatie, hartstocht en zelfverlies.

Lees ook: Waarom je boek op je nachtkastje ligt, maar je telefoon toch wint (en hoe lezen wel lukt)